Si Chiang Mai - Nong Khai (12-01-2013)

We zitten rond kwart over 8 op de fiets met als eerste bestemming een plekje waar we kunnen ontbijten. In het voor toeristen oninteressante Si Chiang Mai zijn er rond dit tijdstip nog niet zoveel dingen geopend, tenzij je van noedel- of rijstesoep houdt. Dat doen we niet, dus draaien we de doorgaande weg op onder het motto 'we vinden vast wel iets'. En jawel, na ruim 3 kilometer kunnen we al een fried rice bestellen.

In plaats van de drukke 211 kunnen we hier een parallel wegje nemen wat heerlijk rustig tussen de tabaksvelden heen slingert. We zien overal mensen de tabak oogsten, later wordt hij dan gehakt en het resultaat zien we te drogen liggen op speciaal daarvoor gemaakte bamboe matten.

Noedelvellen die liggen te drogen

In het gebied ten westen van Nong Kai wonen veel Vietnamezen die noedelvellen maken voor hun beroemde Vietnamese loempia's. Inderdaad zien we al snel een heleboel van deze vellen op bamboe constructies in de zon liggen te drogen. Wat een werk...

De volgende plaats waar we doorfietsen, Ta Bo, was vroeger het centrum van deze vellen, maar men is er hier achter gekomen dat het veel sneller is gewoon noedels te maken en te verkopen. Levert net zo veel op en het kost veel minder tijd en moeite om het te maken. Omdat we Ta Bo voor het grootste deel rechts laten liggen zien we hier verder niks van.

Tabaksoogst

Na Ta Bo beginnen we uit te kijken naar een lunchplekje, maar het wil niet zo vlotten. Tot we in een dorpje op een marktje stuiten waar een oude vrouw een soort gebakken boterhammen maakt. Daar is, samen met een paar komkommers, een prima lunch van te maken.
Het toeval wil dat aan de andere kant van de weg een soort kermis aan de gang is. Met trampolines en een groot kasteel-springkussen. Helemaal geweldig voor Huub natuurlijk. Al zie je hem aarzelen bij het binnenstappen van het kasteel vol met Thaise kinderen, het is toch té leuk om het niet te doen. En leuk is het!

Zoals altijd proberen we de meeste kilometers in de ochtend te maken, ook vandaag is dat goed gelukt. Er liggen na de lunch nog slechts 15 kilometer voor ons over de mooie 211 langs de Mekong. Onze vrees dat die met het naderen van Nong Khai erg druk zou worden is ongegrond, gelukkig weinig last van autolawaai. We rijden met een grote bocht om een baai heen waardoor de wind nu in de rug zit, ook wel eens lekker!

Rond 2 uur rijden we Nong Khai binnen, een wat grotere stad die voor velen gebruikt wordt als toegang tot Laos. Er ligt hier een friendship bridge over de Mekong en er zijn aan beide zijden van de rivier immigratiediensten. Niet voor ons, maar we horen wel van collega fietsers allerlei mooie verhalen over Laos, een volgende bestemming voor een reis is al bedacht :)

We melden ons in het Mut Mee guesthouse waar we een paar dagen geleden telefonisch gereserveerd hebben. Mooie accommodatie van het backpackers type met een grote tuin en natuurlijk zicht op de rivier. We besluiten onszelf (nog meer-) te verwennen en nemen een kamer met terras aan de rivier. Er zijn goedkopere kamers, maar deze laten we voor iemand anders :)

Rest van de middag relaxen we op ons terras met koffie en fruit, tekenen en schrijven wat. Rond 5 uur lopen we naar de zaterdagmarkt, vol met de gebruikelijke zaken. Behoorlijk druk, ook met veel westerse toeristen. Aan de andere kant van de markt is een tempel met een Boeddha op het dak waar je een mooi uitzicht hebt. Vlak voor zonsondergang beklimmen we deze, zien de Boeddha van dichtbij en kijken nog wat over de rivier. Het waterpeil is al best laag, maar in februari wordt het nog lager en dan ontstaan er verschillende strandjes langs het water. Zijn we toch iets te vroeg.

We rekenen er op wat eten van de markt mee te kunnen nemen, maar ondanks dat er voldoende keuze is valt het vegetarische aanbod erg tegen. Huub scoort wat frieten, maar wij vinden niets behoorlijks en nemen in het restaurant van het guesthouse een lekkere groene curry (Marc) en een spaghetti (Angelique).

Nog even uitbuiken, kaarten en dan is het bedtijd voor Huub. Weer een welbestede dag die eindigt met wat lezen en bloggen op het terras. Het zicht op de rivier in het donker is minder dan overdag, maar er is wel volop leven met muziek en lichtjes aan de overkant. Welterusten!