Ban Na Khu - Ban Kham Phot (17-01-2013)

Vanochtend de fried rice sleur doorbroken. In Ban Na Khu, een iets groter drop, is een Tesco Lotus supermarkt waar ze een bescheiden aanbod brood en beleg hebben. Zo zitten we om half 9 in een bushokje brood met pindakaas, nutella en ham (voor de liefhebbers) te eten. Fles melk erbij en wat yoghurt na. Niet echt Thais, maar gewoon waar we zin in hadden.

Ons verblijf in Ban Na Khu

Stevige wind vandaag, precies uit de verkeerde hoek waardoor we ook op de vlakke stukken stevig op de pedalen moeten. We volgen nog steeds de 2291 die, ondanks dat hij een nummer heeft bestaande uit 4 getallen, groot en redelijk druk is. Normaliter neemt een weg in belangrijkheid af als ie meer getallen heeft. Zo heeft Highway 2 vanuit Nong Khai 6 banen en veel verkeer, en zou dus verwachten dat de veel lager geclassificeerde 2291 rustig was. Niet dus.

Om hier verandering in te brengen verlaten we in het volgende dorp de 2291 en kiezen een weggetje zonder nummer. Dit bevalt beter. We worden eigenlijk direct beloond voor deze keuze, bij het uitrijden van het dorp zien we verschillende vrouwen in actie op een weefgetouw. Even stoppen natuurlijk en kijken hoe ze dit precies doen. Prachtig samenspel van armen, handen en benen om het weefgetouw op de juiste manier in actie te zetten. Overigens staat er op ongeveer iedere veranda een weefgetouw hier.

Gelukkig is er af en toe beschutting van wat boompjes zodat we even uit kunnen rusten van de wind. Maar het blijft slecht gezelschap. De verwachte bloedhete dag is er daarom niet gekomen, al is het met 30 graden ook niet echt koud te noemen.

We passeren nog een paar dorpjes die er verzorgd en opgeruimd uitzien en en arriveren uiteindelijk op de 12, de grotere doorgaande weg naar Mukdahan. Deze heeft maar 2 getallen, is redelijk druk, maar niet zo druk als we gevreesd hadden. Paar kilometers verderop zien we een eettentje en bestellen we een fried rice. We weten niet precies in welk dorp we moeten zijn voor de homestay dus bellen even met David, de eigenaar. Gelukkig zitten we op de goede weg, nog een kilometer of 15 en we zijn er.

De huisjes op de velden onderweg

Niet de makkelijkste kilometers, de weg is toch best druk en de wind is hier weer vol tegen. Met nog een paar hellingen erbij zorgt dit voor een zware afsluiter van de dag. We zijn dan ook blij dat we het bordje Thai House Isan langs de weg zien staan.

David en zijn Thaise vrouw Noi hebben er echt iets moois van gemaakt, Thai House Isan ziet er heel mooi uit. We worden enthousiast verwelkomd door David met cola en bier en rusten wat uit aan het zwembad.
Helaas is het zwembad ijskoud, alleen Angelique en Huub durven er even in. Ik hou het op even pootje baden, en maak wat foto's.

Nadat we gedoucht hebben en geïnstalleerd zijn neemt David ons mee naar een plaatselijk restaurantje voor het avondeten. Noi is even naar Bangkok en hij is niet zo'n kok. Ook kleindochtertje Pumpkin (6 jaar) gaat mee. In het restaurantje is de karaoke installatie net opgestart, David zet direct een nummertje in. Als de Thaise eigenaar mij de microfoon in handen stop doe ik mijn versie van Obladi-oblada van de Beatles. Iedereen enthousiast en de sfeer zit er goed in, zeker als daarna Angelique Gimme Gimme Gimme van ABBA ten gehore brengt.

Er worden curries en gebakken groenten opgediend, smaakt geweldig. David als tolk is erg handig, al doet hij ook veel met de Thai food app op zijn smartphone. Ondertussen gaat de Thaise eigenaar door met karaoke. Er komen nu wat ritmische Thaise nummers uit de boxen waarop de kokkin en nog een paar anderen tevoorschijn komen en op zijn Thais beginnen te dansen. David staat er al snel tussen en ook Angelique swingt mee. Huub en Pumpkin bekijken de zaak en zijn druk met ijs eten.

Geweldig en onverwacht uitje. Wie had dat verwacht, komen we in een klein afgelegen restaurantje en krijgen we dit allemaal voorgeschoteld.

Terug in de homestay leggen we Huub in bed en brengen de rest van de avond door op de veranda met internet en schrijven.