Sakon Nakhon - Ban Lad Kachoe (15-01-2013)

Vandaag een (geplande) busverplaatsing, vanuit het noorden van de regio Isan willen we meer naar het oosten reizen om daar verder te fietsen. Totaal ruim 200 kilometer, we rekenen dat dit ongeveer 4 uur gaat duren. Zeker omdat we eerst 55 kilometer naar het zuiden bussen om daar in Udon Thani over te moeten stappen naar Sakon Nakhon, ons doel. Wel hebben we gepland aansluitend nog 30 kilometer te fietsen, naar Phu Phan natuurpark.

Omdat er ieder half uur een bus gaat op het eerste deel besluiten we geen wekker te zetten en het aan Huub over te laten hoe laat en waar we ontbijten. Hij is bijtijds wakker, geen uitschieter vandaag, waardoor we kiezen om rustig bij het guesthouse te ontbijten en op te starten.

We betalen onze schuld en fietsen naar het busstation waar we de bus van 9 uur kunnen nemen. Wielen uit de fietsen en alles wordt onderin de bus geschoven. Wederom denken we "goed dat ze niet meer nieuw zijn"...

Enigszins troosteloze busstation van Sakon Nakhon

Voor we het weten zijn we in Udon, de snelheidsmeter van de bus is stuk en het is duidelijk dat de chauffeur op gevoel rijdt, zijn gevoel voor snelheid welteverstaan. Ik geloof niet dat we op dit traject zijn ingehaald, alleen maar andere voertuigen voorbijgestoken.

De overstap gaat vlotjes, kwartiertje later zit alles onder in een andere bus en rijden we naar het oosten. Deze bus stopt alleen veel vaker waardoor het niet echt lekker opschiet.

Rond half 2 in Sakon Nakhon, we komen aan op de nieuwe busterminal buiten de stad aan de -voor ons- verkeerde kant. Dat worden extra kilometers vandaag. Voordat we zover zijn nemen we eerst een fried rice bij een eetstalletje naast het busstation en maken ons klaar om te gaan fietsen.

Eetstalletje bij het busstation

Met behulp van de GPS zitten we al snel op de goede weg, die in het begin vooral lang, breed en vrij druk is. Niet erg leuk. Gelukkig wordt het na een kilometer of 15 rustiger en versmalt de weg ook naar 2 baans. Volgens onze telling tenminste, in de bus vanochtend verschillende keren gezien dat voor inhaalmanoeuvres de Thai net doen of er nog een baan in het midden is.

Op de kaart hebben we de slingers al zien staan, dat betekent meestal klimmen of dalen. Om te gaan dalen moet je echter eerst geklommen hebben... We weten dus wat er aankomt, maar verrassend genoeg zijn het heel beschaafde stijgingspercentages. In 8 kilometer klimmen we ongeveer 200 meter, dat is te overzien. Het is een heel mooi slingerende weg door het bos, een van de laatste bochten heet de Khong Ping Ngu Curve, naar een slang. Deze bocht is echt een bezienswaardigheid hier, er staan zelfs Engelstalinge bordjes die er naar verwijzen.

Angelique in de Khong Ping Ngu Curve

Onderweg zien we veel kraampjes langs de weg die lokaal gestookte whiskey, bessenwijn, vogelnestjes en champignons of andere plaatselijke paddestoelen verkopen. Als het aan zo'n mannetje had gelegen zaten we nu met een 5 liter kruik whiskey in de bungalow :)

We hebben vooraf bedacht in het nationale park accommodatie te zoeken, als we daar aankomen zijn er heel mooie bungalowtjes voor een mooie prijs, maar er kan nergens gegeten worden. Dat is minder, want als we ergens aan toe zijn is het wel eten. Het loopt tegen vijven en eigenlijk hebben we nog niet meer gegeten dan een portie fried rice voor we gingen fietsen.

In het dorpje waar we 2 kilometer geleden doorheen fietsten hebben we ook accommodatie gezien, terugfietsen dan maar en na 35 kilometer parkeren we bij een bungalowtje.

Bord naar accommodatie

Het zoeken naar accommodatie raken we bedreven in; op de meeste plaatsen staat echt geen 'hotel' of 'guesthouse' op de bordjes, maar alleen Thaise karakters. Staat er een woord in wat van ver op 'Sasn' lijkt dan betekent dat dat je er kunt slapen. Het kost een week of 6, maar het eerste woordje Thais zit er in!

De vrouw des huizes runt ook een bescheiden restaurantje en fixt een flinke maaltijd voor ons, daar knappen we van op. Nog een bakje yoghurt toe en flink wat van die kleine zoete bananen om het af te maken.

Daarna de douche in, nog wat lezen met Huub en dan is het bedtijd. Zoals meestal hebben we ook in deze kamer alleen een tweepersoonsbed. Voor Huub hebben we echter een luchtbedje bij zodat we altijd een 3 persoons kamer kunnen maken. Hij slaapt er prima op, en ook nu is ie na 5 minuten onder zeil.

Angelique leest nog wat en ik ruim wat op en doe de administratie, dat wil zeggen de foto's en de GPS track op de computer zetten. Daarna nog een verhaaltje schrijven voor het weblog, later als we ergens internet hebben kan ik het dan snel publiceren.

Welterusten allemaal!