Ban Pak Huai – Chiang Khan (07-01-2013)

Na een goede nacht rond half 8 het bed uit. Huub heeft van 7 tot 7 geslapen en is dus prima te spreken. Wij ook, en om 8 uur hangen de tassen aan de fietsen en gaan we de sleutel inleveren bij de chef. Die vind het allemaal prachtig met de fietsen, hij heeft de zijne er naast gezet en loopt rond met een helm op zijn hoofd en fietshandschoenen aan. We menen te begrijpen dat ie een stukje mee wil rijden richting Chiang Khan, prima, u doet maar.

Omdat we nog niet ontbeten hebben stoppen we na een kilometer al bij de plaatselijke markt en slaan fruit en cake in. En natuurlijk de plaatselijke lekkernij: plakrijst gewenteld in ei wat op de barbecue gebakken wordt. Uit ervaring kunnen we melden dat je er daar niet veel van hoeft te eten om een vol gevoel te hebben, machtig spul!

Half uurtje later rijden we weg, in het gezelschap van de Thai. Hij rijdt op een bijzondere fiets, er zit een demper op voor iets van achtervering, heeft 3 versnellingen in de naaf, een bidonhouder waar niets in past en een stuur zoals ik nog nooit heb gezien. De eerste 5 kilometers zijn vlak en wordt er volop gelachen en papaja naar elkaar geroepen als we weer een papajaboom spotten.

Daarna volgt een serieus klimmetje en al snel moet ons gezelschap van de fiets en naar boven lopen. Een paar 100 meter verder besluit hij maar terug te gaan, Chiang Khan is 'n mooie stad maar net iets te ver weg.

Wij gaan onverdroten verder en stuiten al snel op de tweede, derde en nog meer heuveltjes. Korte klimmetjes, maar sommigen erg steil. De raad van het mannetje, mijd deze 'dirt road', begrijpen we nu wel. Op veel plaatsen is de weg erg smal door overgroeiende struiken en bomen. Als je de bermen nooit maait groeit het vanzelf het asfalt op. Met de fiets is dit geen probleem, tegenliggers zijn er toch niet en de smalle weg door het groen ziet er prachtig uit. 'Dirty' is hij ook, op veel plaatsen is het asfalt verdwenen en liggen alleen stenen, op andere plaatsen overheersen scheuren en gaten. Maar met beleid valt er prima te fietsen. En ondertussen slingert de weg ook mee met de rivier die aan zijn weg naar de Mekong bezig is, af en toe prachtige doorkijkjes op Laos en het rivierdal.

Kortom: onze raad is: pak absoluut dit weggetje langs de grensrivier, zeer de moeite waard!

Hoezo, 'dirt road'?

Wel is het inderdaad erg afgelegen, zoals eerder gezegd ontmoeten we vrijwel niemand en zien we het eerste restaurantje pas na 30 kilometer, maar wel precies op lunchtijd. Meestal kunnen de eenvoudige restaurantjes in de kleine dorpjes alleen noedelsoep serveren, en dat is hier niet anders. Smaakt best goed, al denkt Huub, die het niet zo op noedelsoep heeft, daar anders over.

We verwachten dat in de laatste 20 kilometer de weg wel beter zal zijn aangezien dit een drukkere weg lijkt. Niets is minder waar, het blijft erg rustig en alleen de laatste 5 kilometer zijn vrij van putten en gaten. Rond kilometer 35 komen we weer langs de Mekong te fietsen die hier een stuk breder lijkt dan rond Chiang Khong in het noorden. Misschien gezichtsbedrog, daar zaten er nogal wat zandbankjes en stroomversnellinkjes in. Hier niet, een brede gestaag stromende rivier tussen de heuvels van Laos en Thailand.

Zonnebadende slang

Gelukkig is het deel na de lunch vlakker dan het eerste stuk zodat we vlotjes rond kwart over twee het stadje Chiang Khan binnenrijden. Ziet er leuk uit, met een drukke hoofdweg en parallel daaraan een klein straatje vol met guesthouses, restaurantjes, houten huisjes, boetiekjes en toeristische shopjes.

Met wat zoeken en heen en weer fietsen kiezen we tenslotte een hotelletje uit; helaas geen riverview maar wel een ruime kamer met dito balkon. Nu blijkt ook dat het leuker is in een straat met slenterende mensen tussen kraampjes te kijken dan op een donkere rivier.

We installeren ons op het balkon van het guesthouse met river view en nemen een koffie met bananencake. Af en toe vaart een bootje voorbij, maar er is niet zoveel beweging op het water als in Chiang Khong. Wel kun je hier goed de Laotiaanse invloed zien, veel bijzondere kleuren op de huizen, broodjes uit Laos op straat en op de menukaarten van de restaurants gerechten uit Laos.

Bij een van die restaurantjes gaan we zitten aan een tafeltje langs de Mekong en eten toch nog maar een keer Thais. En lekker ook! IJsje toe om het af te maken. Misschien morgen maar eens terugkomen hier, er stond nog veel meer lekkers op de kaart...

We sluiten de dag af op ons balkonnetje, onder ons flaneren de Thai door het straatje. Biertje er bij, lekker temperatuurtje, niet teveel herrie, maar wel leven, het is goed zo!