Matige nacht in het hotel. Te warm, te
veel herrie en er kwam af en toe een enorme rioollucht door de kamer
zweven. Om 7 uur opgestaan en met Huub er op uit om te proberen een
traditioneel ontbijt bestaande uit brood en beleg te scoren. De
bakker die we gisteren zagen was helaas nog dicht, dus beproeven we
ons geluk op de markt. We kopen deegvingers, bananen en ananas maar
helaas geen brood. Gelukkig blijkt op de terugweg naar het hotel dat
de bakker zijn deuren net aan het openen is en we kopen wat broodjes.
Samen met een potje jam geeft dat wat we wilden.
Om kwart voor 9 fietsen we het stadje
uit, het was een aangename verrassing. Eigenlijk zagen we het als een
soort van noodzakelijk kwaad omdat we er moesten zijn vanwege de
visumverlenging. Maar het blijkt een leuk stadje te zijn, mooi
gelegen aan de rivier waar we lekker wat rond hebben gewandeld. Het
omgekeerde komt naar mijn gevoel vaker voor, je verwacht veel van een
plekje en het valt tegen, dit keer hebben we geluk aan onze zijde.
Na een kilometer of 10 worden we opgeschrikt door snoeiharde muziek. Het is rond kwart over 9 op zaterdagochtend, niet het moment dat je langs een rustige weg op een dancefestival verwacht te stuiten. Wat er precies aan de hand is weten we niet, het zou een openingsfeestje van de lokale Isuzu dealer kunnen zijn, maar er is een podium opgebouwd met een geluidsmuur ernaast die op Pinkpop zou kunnen voldoen. Op het podium staan een viertal Thaise dames bevallig te dansen voor een braaf en aandachtig kijkend publiek. Een oer Thais tafereeltje.
Het fietsen is een eitje, tenminste wat
het terrein betreft. Alles is nagenoeg vlak dus de vaart zit er
lekker in. Wat het enigszins zwaar maakt is -aan mijn kant- de
bacterie die nog niet helemaal uit mijn lichaam is en de temperatuur
die met 35 graden aan de hoge kant is. Vooral omdat het ook heiig is
voelt het benauwd en we klagen dan ook allebei om beurten over slechte benen.
 |
| Traditionele Thaise huisjes |
Voor de tweede dag op rij hebben we
voor de lunch de dagetappe al afgeraffeld. Iets voor half één remmen we
voor een restaurantje in Ubon. We hebben in de Lonely Planet gezien
dat hier een Italiaan zit en we hebben besloten het afscheid van het
noorden en oosten van Thailand te vieren met een Italiaanse lunch.
Verrassing voor Huub, hij vindt het fantastisch! En wij ook...
Het is maar goed dat je door de ramen
de tuk-tuks voorbij ziet scheuren, anders zou je in dit restaurant
vergeten dat je in Thailand bent. Keurig tafellinnen, allemaal
dezelfde bordjes en drinken uit chique glazen. En natuurlijk pizza's
en pasta's op het menu. Olijven, Parmezaanse kaas, waar ze het
vandaan hebben mag Joost weten, maar het staat op de kaart.
Meestal hou ik niet zo van dit soort
acties, ik eet het liefst eenvoudig en volg bij voorkeur de lokale
spijzen, maar vandaag maak ik gemakkelijk een uitzondering.
We nemen alle drie een pizza; de mijne
is wel lekker maar zeker geen super pizza. Een beetje knoflookbrood
vooraf en een echte salade er bij maken het feest compleet. Mocht dat
niet zo zijn geweest zou de afsluitende tiramisu dat wel gedaan
hebben.
Na deze lunch kijken we of we een
eilandje in de rivier bij Ubon kunnen bezoeken, maar we kunnen de
brug niet vinden. Die wordt alleen gebouwd in de hete maanden, we
vermoeden dat het nu nog net te vroeg is.
Verder fietsend komen we langs een
kleine Chinese tempel en later langs een grotere Thais boeddhistische
tempel aan de rivier. Bij deze laatste kun je weer vissenvoer of
zelfs hele broden kopen om de enorme karpers in de rivier te voeren.
Goed voor je karma. Net zoals het kopen van vissen om die vervolgens
in de rivier los te laten, zoals we eerder in Chiang Mai zagen.
Bijna nog weerzinwekkender, en nog niet eerder gezien, is het
verkopen van kleine vogeltjes in -uiteraard- heel kleine kooitjes die
je vervolgens de vrijheid mag geven door het deurtje open te zetten. Dit soort commerciële activiteiten zouden wat mij betreft in iedere cultuur verboden moeten zijn.
Omdat de trein pas om half 8 vertrekt
lijkt het ons een goed idee op de avondmarkt wat eten bij elkaar te
scharrelen wat we dan op het station op kunnen eten. Na nog wat in
een parkje naast een speeltuin te hebben rondgehangen gaan we op zoek
naar de markt. Het aanbod bevat echter niet wat we hopen (plakrijst
met mango) en dus besluiten we in de buurt van het station maar iets
te zoeken.
Dat levert natuurlijk geen probleem op,
we melden ons dus rond 6 uur op het station waar we zien dat er ook
een douche is in het toiletgebouw. Kijk, na zo'n plakdag van 35
graden is dat wel lekker en maakt het ook niet veel uit dat die
douche koud is.
Even later 'checken' we de fietsen in
en dan begint het wachten op de trein. Om half 8 is het best druk op
het perron, maar geen trein te zien. Als even later iets wordt
voorgereden blijken hier geen slaaprijtuigen in te zitten, die komen
later. Inderdaad worden een half uur later nog eens 4 rijtuigen
aangekoppeld waarna we met een uurtje vertraging op weg gaan naar
Bangkok.
Hoe oud de trein is zou ik niet weten,
maar 50 jaar is ie zeker. Alles klemt, kraakt en ziet er afgeleefd
uit. Maar ja, het rijdt wel, in tegenstelling tot de hagelnieuwe fyra's. En of de ramen niet precies sluiten is
hier niet heel erg.
 |
| Nog een verhaaltje, dan gordijntje dicht en pitten |
Binnen het kwartier na vertrek staat een mannetje onze zitplaatsen om te bouwen naar bedden, we stoppen Huub er in
eentje en gaan zelf op een ander nog wat zitten lezen en schrijven.
Het kan allemaal net...
Ik voel en zie nu al dat dit bed niet
berekend is op de langere medemens. Of het een goede nacht gaat
worden is dus zeer de vraag, ik ga zo meteen proberen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten