donderdag 31 januari 2013

Phanom - Khao Sok (30-01-2013)


Wij hebben een vrij goede nacht in de trein, al doet mijn stevig snurkende onderbuurman er alles aan om die te bederven. Als ik om tien uur ga slapen ben ik blijkbaar nog niet moe genoeg om bij dit gezaag in slaap te vallen, een uurtje lezen lost dit op.

Een minder goede nacht was het voor de trein, hoe ze het gedaan hebben weten we niet, maar hij heeft tweeënhalf uur vertraging weten op te lopen. Inderdaad duurde het allemaal erg lang voor we Bangkok uit waren en heb ik hem op andere plaatsen ook lang stil zien staan, maar had niet verwacht dat dit zo veel vertraging op ging leveren.





Heel erg is het wat ons betreft niet, vanaf Surat Thani willen we nog een kilometer of 80 overbruggen met bus/trein/taxi om daarna de laatste 40 kilometer naar het park te fietsen.
Het bestelde ontbijt is trouwens mooi synchroon mee vertraagd met de trein en komt ook een stuk later. We kaarten nog een paar spelletjes om de tijd te doden en ik maak een off line blogpost. Zodra er ergens internet beschikbaar is kan hij gepost worden.

In Surat Thani aangekomen gaan we op zoek naar aansluitend vervoer. De trein valt af, die rijdt de rimboe in en gaat pas om half 5 's middags. De bus gaat ook niet lukken, de bussen die hier vertrekken nemen geen fietsen mee en het is niet duidelijk of er vanaf een ander busstation bussen rijden die dat wel doen. De duurste optie, de taxi, is natuurlijk geen probleem. Er staat al een mannetje geduldig een sigaretje te roken, die ziet ons bezig en ruikt business. En dat krijgt hij, voor een schappelijke prijs brengt hij ons naar Phanom, een kilometer of 80 naar het westen.




Die reis verloopt soepeltjes, al zitten we achter in de bak serieus bijna anderhalf uur uitlaatgassen te happen. Huub valt er bij in slaap, aan zijn gedrag vanochtend was al goed te zien dat hij erg moe is. Je moet wel erg moe zijn om in zo'n rammelbak in slaap te vallen, maar kinderen maken daar over het algemeen geen punt van. Het mannetje stopt trouwens een paar keer voor een bevestiging dat hij wel naar het goede Phanom rijdt; stopt hij voor een wegwijzer, wijst en kijkt naar de plaats 'Phanom' en kijkt ons vragend aan.

In het enige echte Phanom, ik wil er nog niet dood gevonden worden, kleden we ons om en vullen de bidons. Huubs powernap werkt, hij heeft weer energie en praatjes. Gelukkig, we moeten natuurlijk nog wel een paar uurtjes fietsen.




De eerste kilometers van de 401 zijn nog vrij druk, maar daarna wordt het gelukkig rustig. Het is een schitterende weg, hij gaat dan weer 10 meter omhoog, en dan weer 10 meter omlaag maar we blijven steeds tussen de 50 en 100 meter hoogte. Dit terwijl de heuvels langzaam bergen worden met wanden als kliffen. Heel mooi gezicht, zeker omdat de dalen overal vol staan met palmbomen en ook nog wat andere exotisch uitziende soorten. We maken verschillende fotostops, het is nu al duidelijk dat het zuiden qua landschap heel anders is dan het noorden of het oosten. Rijst bijvoorbeeld hebben we hier nog niet gezien, cassave ook niet.

Op een marktje kopen we, als voorafje op de lunch, een paar loempia's en kokoshapjes. De lunch, een paar kilometer verderop bij een eenvoudig stalletje langs de weg, bestaat uit fried rice. Het is behoorlijk heet aan het worden, daarom lassen we in de resterende 20km nog een pauze in bij een restaurant van een chique resort. Niet helemaal onze cup of tea, maar de koude drankjes zijn er goed en daar ging het in dit geval om.




Het laatste stuk laat zien dat het nationale park Khao Sok populair is, er verschijnen steeds meer borden langs de weg die resorts e.d. aanprijzen. Wij hebben iets op het oog vlak voor de ingang van het park, en gelukkig blijkt er nog plaats te zijn in een boomhut (huis op palen). Ziet er heel leuk uit, al is de prijs minder basic dan de hut. Maar goed, hier betaal je niet voor een warme douche of wifi, maar voor de beleving.

Voor het restaurant van dit resort ligt een riviertje met daarin prachtige kalkrotsformaties. Natuurlijk gaan we eerst pootje baden, wat al snel resulteert in zwemmen. Heerlijk water in een prachtig decor. Wel wordt zowel Angelique als ik door een krab gebeten, bij mij tot bloedens toe. Huub is direct een stuk minder enthousiast met het zwemmen, gelukkig vergeet hij wel eens wat.


Zwemmen voor het restaurant

Nog even douchen en dan begeven we ons naar het terras om eten te bestellen. Weer zo'n heerlijke groene curry, kan er geen genoeg van krijgen. Maar ook de pad thai van Angelique en Huub zijn zoet zure groenten zijn niet te versmaden. Huub speelt en ruziet nog wat met een Duits meisje voordat we naar onze boomhut terug gaan, wat nog niet meevalt in het aardedonkere bos. We stoppen hem zonder protest in bed en nemen nog een drankje op het terras van de hut. Uitzicht op het donkere bos, muzikaal omlijst door een concert van duizenden krekels en kikkers in de jungle om ons heen.

In de loop van de avond ziet Angelique een slang het trapje naar onze bungalow opkomen, even later verdwijnt ie weer langs de bungalow. Angelique is er van overtuigd dat hij door een gat in de planken naar binnen is gegleden en onder Huub zijn bed ligt te sissen. Nu zijn we beiden niet zo ervaren met slangen en halen we iemand van het resort erbij. Die doorzoekt met een grote lamp onze hut maar van een slang gelukkig geen spoor. Voor de schrik halen we nog een biertje en gaan straks met licht verhoogde hartslag naar bed...

Bankgok, rustdag 3 (29-01-2013)


Redelijk uitgeslapen, al zal dit voor de meeste mensen vreemd klinken als ik er bij vertel dat we om 7 uur wakker werden. Huub komt nog even bij ons liggen, ik rond het blogbericht van gisteren af en zo tegen half 9 dalen we af om te ontbijten. Ze hebben hier havermout op de kaart staan, gemaakt met kokosmelk. En dat lust ik wel, net als Huub die daar ook dol op is. Angelique houdt het op 2 pannenkoekjes met banaan.

Vandaag de laatste nacht in Shanti Lodge, kan het iedereen aanraden. Zeker als je in het gezelschap bent van kinderen; ze hebben ruime kamers en een zeer uitgebreide menukaart met echt voor ieder wat wils. Verder ligt het in een rustige wijk met aan de andere kant van de straat een 7-11 en een markt met allerlei vers fruit. Thewes pier, om op de Chao Phrayao express te stappen voor vervoer naar andere delen van de stad, is vlakbij. Wij hebben er een goede tijd gehad!


Shanti lodge achter de bomen

De fietsen en bagage mogen we laten staan tot aan het einde van de middag, als we naar het station gaan. Als eerste op onze lijst vandaag staat een bezoekje aan de dierentuin. Uiteraard vooral voor Huub, ben je op pad in Bangkok zonder kinderen zou ik de dierentuin niet heel snel bezoeken.

Gelukkig is Bangkok Zoo op loopafstand. Entreeprijzen zijn aangenaam, gelukkig ver onder de Nederlandse norm voor dit soort uitjes. De dierentuin valt me erg mee. Ik was een beetje bang dat men het hier niet zo nauw zou nemen met de ruimte en comfort van de dieren, maar het is gelukkig niet erger dan de dierentuinen die ik in Europa heb gezien. Ook prettig dat alle uitleg niet alleen in het Thai is, maar ook in het Engels. Bovendien staat met symbooltjes leuk aangegeven wat de dieren eten, waar ze leven en wanneer ze actief zijn. Erg leuk voor kinderen.




De dierentuin heeft ook een olifantenshow maar die ziet er best fout uit en we weten Huub er van te overtuigen dat er leukere dingen zijn in het park dan de olifanten. Een van die dingen is het voeren van de nijlpaarden wat de kinderen mogen doen. Erg simpel: je klopt met de groente die je hebt uitgezocht op de onderlip van het beest en de grote muil gaat open. Daarin drop je het eten en klaar. Huub vindt het prachtig!

Na een lunch met rijst en pompoenprutje maken we nog een laatste rondje over de dierentuin en zien nog twee witte tijgers en veel kleurrijke ara's en papegaaien. Natuurlijk hebben ze hier veel inheemse dieren, de slangen en katachtigen komen voornamelijk uit Thailand zelf.




Het is nog te vroeg om al naar het station te gaan en we besluiten nog een tochtje over de rivier te maken met de taxi. Gewoon ergens eraf springen en daar drinken we dan iets aan het water. Zo belanden we weer in het levendige en erg drukke Chinatown, heel interessant allemaal maar nu net iets te druk om lekker door te kunnen slenteren. Daarom houden we het na één blokje om voor gezien en gaan met een drankje aan de kade zitten. Bootjes en skyline kijken.

Ongeveer half 4 nemen we de boot terug naar het guesthouse om onze spullen te halen. Het laatste stukje lopen we over de markt en nemen nog wat rijpe mango's mee die we voor vertrek opeten. Een van de dingen die ik ga missen als ik Thailand vertalen heb zijn dit soort mango's.


Chao Phraya express, oftewel de watertaxi

De fietstocht naar het station, slechts 5 kilometer, levert -uiteraard- nog een klein probleempje op. Zoals we al eerder gezien hebben zijn in Bangkok is op veel van de grote wegen éénrichtingsverkeer van toepassing. Helaas zie je dat niet op de kaart en kom je er dus achter op een moment dat je net de andere kant op wilt. Met een blokje om is dat wel weer op te lossen, maar een logische route wordt het zo niet.

Na wat navragen weten we wat we met de fietsen aanmoeten, aan het begin van het perron betalen en daarna afgeven bij de bagagewagon. Alle tassen moeten gewoon mee de trein in wat natuurlijk wel voor extra gesleep zorgt, maar het is wel prettig de spullen bij de hand te hebben.
Angelique haalt driemaal fried rice bij een take-away en gewapend met deze avondmaaltijd zoeken we onze plek in de trein.




We zitten een beetje verspreid in de trein, maar dankzij een meewerkende buurman wordt dit snel opgelost. Met een vertraging van slechts een kwartier rijden we station Bangkok uit op weg naar het zuiden. Rond 7 uur vragen we of Huub zijn bed uitgeklapt kan worden en stoppen hem er in. Natuurlijk slaapt hij dan niet direct, maar ligt er maar alvast in. Wij lezen nog wat als voorbereiding op de komende dagen, de laatste twee weken hebben we niet heel erg goed voorbereid en bewust een beetje open gelaten. We zullen dat de komende dagen eens mooi invullen!

dinsdag 29 januari 2013

Bankgok, rustdag 2 (28-01-2013)


Om kwart voor 6 gewekt door de wekker, en dat op een rustdag! Natuurlijk is er dan ook een goede reden voor: we hebben ons vorige week ingeschreven voor een fietstocht door Bangkok met gids, vertrektijd 7u bij het Grand China hotel in China Town. De tocht wordt georganiseerd door Co van Kessel Bangkok tours, een organisatie 30 jaar geleden opgezet door een Nederlander die mooi pionierswerk heeft verricht en nu een ruim assortiment tochten aanbiedt. Wij hebben de 5 uur durende combo tocht gekozen, natuurlijk voornamelijk fietsen maar ook is een flinke bootverplaatsing opgenomen.

Na een ontbijtje van klef brood en crackers gaan we tegen half 7 op pad en zoeken onze weg door het in rap tempo ontwakende Bangkok. Mooi op tijd bereiken we na 5 kilometer de lobby van het hotel waar we ontvangen worden met koffie en thee. De groep bestaat uit 9 Nederlanders, zoveel hebben we er in de laatste 8 weken niet bij elkaar gezien.


Afgesproken in Chinatown

Na een korte briefing stappen we op de fiets en volgen de gids. Er rijdt overigens ook nog een gids achteraan de groep om de boel bij elkaar te houden. Binnen een paar 100 meter begint het avontuur wat van deze tocht verwacht mocht worden: we duiken de smalle steegjes in van Chinatown. En die zijn soms maar 1 meter breed, er is gezegd 'focus op het fietsen' en dat kun je hier beter maar doen.

Af en toe fietsen we over een markt tussen de kramen door, af en toe langs stalletjes waar gekookt wordt en we de kippenbouten zo uit de pan zouden kunnen vissen. Heel indrukwekkend om te zien hoe deze grote Chinese gemeenschap leeft en woont, we zijn wel wat gewend, maar hier komen we dingen tegen die we nog niet eerder zagen. Bijvoorbeeld: in een straatje van misschien 2 meter breed wordt aan een vorkheftruck gesleuteld. Paar steegjes verderop is de afdeling oud ijzer van Chinatown, we banen ons een weg langs oude elektromotoren, autowrakken, etc. En dat alles in het centrum van de stad, je weet af en toe niet wat je ziet!


We fietsen zelfs door een tempel

Paar keer wordt halt gehouden bij een tempel en we kunnen dan uitleg krijgen van de gidsen. Dat loopt prima en er wordt flink doorgevraagd aan onze begeleiders. Vaak worden boeddhistische rituelen alleen in het Thais beschreven en is er niemand om het aan te vragen. Nu dus wel en daar wordt goed gebruik van gemaakt.

Vanuit Chinatown steken we met een pontje de grote Chao Phraya over en zetten de tocht voort in Thonburi, de oude stad. Ook hier bezoeken we een tempel en fietsen door de Portugese wijk waar mooie koloniale gevels te zien zijn en een katholieke kerk met Maria beeld. Ook al is Thailand nooit gekoloniseerd, de Portugezen waren wel snel aanwezig om er een handelspost te stichten. De overblijfselen daarvan zijn dus nog zichtbaar.

Rond half 10 arriveren we bij een steiger waar een longtailboot klaarligt. Achterin kunnen de fietsen en wij op de bankjes. De mooie ranke boten halen echt bijzonder hoge snelheden, op de smalle kanalen laten ze dat graag een paar keer zien. Als in Amsterdamned vliegen we dan over het water, erg spectaculair! De aandrijving van deze boot bestaat uit een enorme dieselmotor die op een draai- en kantelconstructie door de bestuurder wordt bewogen, als een soort van super buitenboordmotor, met een lange helmstok. Mooie constructie, maar best zwaar werk lijkt me.




We varen ruim een half uur en als we dan uitstappen blijken we ongemerkt in de velden te zijn aangekomen. Rust, lekkere lucht en mooie uitzichten domineren hier de omgeving. Over verhoogde fietspaden, het is overal zodanig drassig dat deze weggetjes allemaal op hoogte zijn aangelegd, beginnen we aan onze tocht door een van de fruit- en groentegebieden van Bangkok. Onderweg wordt even gestopt bij de verwerking van het hoofdgewas hier, Pandan. Wordt gebruikt als basis voor Pandanrijst, maar ook in medicijnen of frisdrank.




Rond kwart over 11 is het tijd voor de lunch; we stoppen in een restaurantje aan het water waar alles voor ons klaar wordt gezet. Het is geleden van 6 uur dat we gegeten hebben, ik mag wel zeggen dat ik best trek had.
Na het ananas toetje worden de fietsen weer in een longtailboot geladen en varen we terug naar Chinatown waar we nog wat slingeren voordat we terug in het hotel zijn. Hier nemen we afscheid van de rest van de groep en bedanken de gidsen voor de geslaagde tocht.

Met z'n drieën fietsen we nog een klein stukje door Chinatown, doen nog wat inkopen en rijden daarna terug naar het guesthouse. Kost nog wat zoekwerk maar zonder veel verdwalen vinden we het toch weer terug in het doolhof wat Bangkok voor ons is.


Hectisch Chinatown

In het guesthouse nemen we een lekkere fruitshake en rusten wat uit. Ik kijk even op internet wat een mooie locatie is om de skyline van Bangkok te bekijken en kom uit bij het Baiyoke Sky hotel waar je op ruim 300 meter hoogte een bijzonder mooi uitzicht alle kanten op schijnt te hebben.

Rond half 5 stappen we in een tuk-tuk die ons er heen brengt. Al gaat het niet heel vlot vanwege het drukke verkeer. Beetje geduld heb je hier wel nodig. De laatste 500 meter lijken wel een uur te gaan duren, die lopen we dan ook maar. In het hotel kopen we een kaartje en begeven ons naar de 77e verdieping voor het observatory deck. Al is het niet heel erg helder, we zijn toch erg tevreden met het uitzicht. Paar verdiepingen hoger, de 84e, kun je naar buiten een rondje om de toren wandelen, geinig. Op de 83e halen we een drankje en gaan even in de lounge ruimte zitten. Het wordt nu snel donker en de stad ontsteekt haar lichtjes. Nog eenmaal naar buiten om te kijken of deze toren ook verlicht is. En jawel, z'n lichtjes op de top branden.


Uitzicht van ongeveer 300m hoog

We verlaten de 77e verdieping via de lift langs de buitenzijde van het hotel, met glazen achterwand. Beiden dachten we dat dit wel eens eng zou kunnen zijn, maar dat valt nogal mee.

Leuk uitje, ook Huub vond het prachtig en keek zijn ogen uit. Een aanrader om met kinderen in een stad te doen, zoek de hoogste wolkenkrabber en klim er op.
Op de terugweg zien we een Indiaas restaurant en besluiten hier wat te nemen. Smaakt oke, en verzadigd houden we een tuk-tuk aan voor de terugweg. Amai, wat een bolide is dat, dat ding gaat als een raket.

Gelukkig komen we heelhuids terug bij het guesthouse, maar wat een inhaalmanoeuvres haalt deze chauffeur uit. We stoppen Huub in de douche en gaan zelf wat bloggen, schrijven en lezen. Zolang het duurt want ik ben bekaf!

zondag 27 januari 2013

Bankgok, rustdag 1 (27-01-2013)


Wat zal ik er van zeggen, zo'n nacht in de trein? Het viel niet mee en het viel niet tegen, laat ik het daar maar op houden. Wat meevalt is dat ik me nu (rond half 9 in de avond op het moment van schrijven) nog best fit voel, het kan niet een heel slechte nacht geweest zijn. Tegenvallend is dat ik ongeveer 5000 keer wakker werd van de toeter van de trein of wanneer ie door een kuil reed. Zo voelde dat tenminste. Het bed was net lang genoeg, voor Angelique. Dus ben ik vanochtend eerst maar eens een half uurtje met de benen gestrekt gaan zitten lezen, dat voelde erg aangenaam na een nacht met opgetrokken benen.

Ondanks het uur vertraging maar 25 minuten te laat in Bangkok, waar ons een grote verrassing wacht: het REGENT! Zo te zien op de straten heeft het best veel geregend, maar als wij de 5 kilometer naar ons guesthouse fietsen is het een stevige motregen, niet meer. We hebben -slim!- uit de waszak vuile kleren opgediept en die aangedaan. Wegen waar veel stof op verzameld is leveren na een regenbui enorm smerige kleren op als je zonder spatborden fietst. Het meeste last daarvan heeft Huub, die behoorlijk onbeschermd achter mijn 50mm brede Schwalbe Marathon Supreme zit. En dat kun je zien, ook na 5km al.


Na regen komt zonneschijn, maar markten en kramen staan er altijd

Gelukkig is de kamer rond kwart over 9 beschikbaar, we hebben dus mooi tijd voor een Europees ontbijt met yoghurt, muesli, havermout en toast met roerei. Verse koffie en sapjes om het geheel weg te spoelen.
De ontvangst in de shanti-lodge is trouwens allerhartelijkst, altijd leuk.

Na de douche rusten we nog wat uit van de vermoeienissen van een nachttrein en proberen onze was te draaien in een wasmachine hier tegenover op straat. Maar telkens als Angelique er op afgaat is er weer een Thai opgedoken die de vrije zondag ook wil gebruiken om te wassen. Later zien we dat er werkelijk in iedere zijstraat hier wasmachines met een muntautomaat buitenstaan.

In Bangkok valt meer te zien dan we ooit in 3 dagen zouden kunnen proppen, dat we niet iedere highlight zullen zien hebben we dan ook geen problemen mee. Maar twee van de topattracties, de Wat Phra Kaew en het Grand Palace in het oude Bangkok willen we toch zeker wel zien. Ze liggen ook zij aan zij op hetzelfde terrein, zeer praktisch voor de moderne toerist.


de Wat Phra Kaew

We nemen dé manier van vervoer in Bangkok, de Phraya express, oftewel de watertaxi. Dat zijn een soort opgevoerde rondvaartboten die tussen haltes aan de Chao Phraya, de grote rivier door Bangkok, varen. Aangezien het verkeer hier een drama is, alles zit eigenlijk altijd vol met files is een verkoelend tochtje over de rivier sowieso al aangenaam, maar het is daarnaast vaak ook de snelste manier van vervoer.

Bij de tempel aangekomen schrikken we een beetje van de toegangsprijs, 500 Baht. Dat is ongeveer 13 euro, voor een tempel en paleis valt het allemaal wel mee, maar voor Thaise begrippen is het erg hoog. Het is in ieder geval meer dan we in de voorgaande 7 weken samen aan tempels en paleizen hebben uitgegeven. Bovendien, om er zeker van te zijn niet gerold te worden hebben we alleen een kleine portemonnee meegenomen, en de kans dat daar 1000 Baht in zit is niet zo groot. We beginnen te tellen en komen op de kop af aan 1037 Baht! Genoeg voor de tempels en dan kunnen we ook de boot terug nog betalen en een fles water kopen. Waarna we nog steeds 2 Baht over hebben, als we niet gerold worden tenminste...


Vertrekkende watertaxi

De tempel is erg mooi. Nooit zoveel (blad)goud bij elkaar gezien. Hetzelfde geldt voor de prachtige muurschilderingen die verwijzen naar stukken uit het leven van Boeddha, of voor de verschillende stoepa's uitgevoerd in mozaïeken in allerlei warme kleuren. Heel bijzonder allemaal, ik heb nog nooit zoiets gezien. De boeddhistische tempels die ik eerder heb gezien in Nepal en Tibet zijn toch wat soberder versierd dan hier in Thailand, met veel minder kleuren.

Soms lijkt het een beetje kitscherig, maar als je het iets langer op je laat inwerken is het gewoon te mooi om kitsch te zijn. Al die stukjes glas en mozaïek op de metershoge tempels en versieringen, allemaal met de hand aangebracht, ongelofelijk.
Het paleis ziet er ook wel aardig uit, maar wat me daarvan vooral bijblijft zijn de strakke schildwachten en de verzorgde tuin, nog niet eerder in Thailand zulk groen gras gezien.




Aan het eind van de middag lopen we terug naar de boot en varen mee tot de pier vlakbij het guesthouse. Ha, de wasmachine is leeg dus snel onze vodden er in. Drogen zal het vannacht wel doen, Bangkok staat tenslotte bekend als een van de warmste steden ter wereld. Wat vooral komt omdat het verschil tussen dag en nacht zo klein is. Overdag meestal rond de 34 graden, 's nachts 'koelt' het af tot 32 graden.

Zodra de was draait nemen we een ijsje en luieren een half uurtje op bed. De airco is inmiddels opgestart, vooral 's nachts is dat een welkome luxe. We zoeken wat touwen en snoeren bij elkaar die we op het balkon spannen om de was aan te hangen. Gaat allemaal net.

Om praktische redenen nemen we onze avondmaaltijd ook in het guesthouse. Ze hebben een voortreffelijke keuken, maar het is natuurlijk wel leuk om buiten de deur, aan een kraampje of op een marktje te eten en zo wat lokale Bangkok sfeer op te snuiven. Maar goed, Huub moet op tijd in bed aangezien hij moe is en we morgen vroeg op moeten voor een fietstocht met gids door Bangkok. Vertrektijd 7 uur in Chinatown.


(zie dit deuntje maar eens uit je hoofd te krijgen, vlak voor je eerste nacht in Bangkok...)

Dat bijtijds in bed voor Huub lukt redelijk, maar nadat hij nog eens gedronken heeft en naar de wc is geweest, staat de klok toch alweer voorbij 8 uur. Toch hebben we er beiden wel vertrouwen in dat het goed komt morgen!

Welterusten.

Phibun Mangsahan – Ubon Ratchathani (26-01-2013)


Matige nacht in het hotel. Te warm, te veel herrie en er kwam af en toe een enorme rioollucht door de kamer zweven. Om 7 uur opgestaan en met Huub er op uit om te proberen een traditioneel ontbijt bestaande uit brood en beleg te scoren. De bakker die we gisteren zagen was helaas nog dicht, dus beproeven we ons geluk op de markt. We kopen deegvingers, bananen en ananas maar helaas geen brood. Gelukkig blijkt op de terugweg naar het hotel dat de bakker zijn deuren net aan het openen is en we kopen wat broodjes. Samen met een potje jam geeft dat wat we wilden.

Om kwart voor 9 fietsen we het stadje uit, het was een aangename verrassing. Eigenlijk zagen we het als een soort van noodzakelijk kwaad omdat we er moesten zijn vanwege de visumverlenging. Maar het blijkt een leuk stadje te zijn, mooi gelegen aan de rivier waar we lekker wat rond hebben gewandeld. Het omgekeerde komt naar mijn gevoel vaker voor, je verwacht veel van een plekje en het valt tegen, dit keer hebben we geluk aan onze zijde.


Na een kilometer of 10 worden we opgeschrikt door snoeiharde muziek. Het is rond kwart over 9 op zaterdagochtend, niet het moment dat je langs een rustige weg op een dancefestival verwacht te stuiten. Wat er precies aan de hand is weten we niet, het zou een openingsfeestje van de lokale Isuzu dealer kunnen zijn, maar er is een podium opgebouwd met een geluidsmuur ernaast die op Pinkpop zou kunnen voldoen. Op het podium staan een viertal Thaise dames bevallig te dansen voor een braaf en aandachtig kijkend publiek. Een oer Thais tafereeltje.

Het fietsen is een eitje, tenminste wat het terrein betreft. Alles is nagenoeg vlak dus de vaart zit er lekker in. Wat het enigszins zwaar maakt is -aan mijn kant- de bacterie die nog niet helemaal uit mijn lichaam is en de temperatuur die met 35 graden aan de hoge kant is. Vooral omdat het ook heiig is voelt het benauwd en we klagen dan ook allebei om beurten over slechte benen.


Traditionele Thaise huisjes

Voor de tweede dag op rij hebben we voor de lunch de dagetappe al afgeraffeld. Iets voor half één remmen we voor een restaurantje in Ubon. We hebben in de Lonely Planet gezien dat hier een Italiaan zit en we hebben besloten het afscheid van het noorden en oosten van Thailand te vieren met een Italiaanse lunch. Verrassing voor Huub, hij vindt het fantastisch! En wij ook...

Het is maar goed dat je door de ramen de tuk-tuks voorbij ziet scheuren, anders zou je in dit restaurant vergeten dat je in Thailand bent. Keurig tafellinnen, allemaal dezelfde bordjes en drinken uit chique glazen. En natuurlijk pizza's en pasta's op het menu. Olijven, Parmezaanse kaas, waar ze het vandaan hebben mag Joost weten, maar het staat op de kaart.
Meestal hou ik niet zo van dit soort acties, ik eet het liefst eenvoudig en volg bij voorkeur de lokale spijzen, maar vandaag maak ik gemakkelijk een uitzondering.




We nemen alle drie een pizza; de mijne is wel lekker maar zeker geen super pizza. Een beetje knoflookbrood vooraf en een echte salade er bij maken het feest compleet. Mocht dat niet zo zijn geweest zou de afsluitende tiramisu dat wel gedaan hebben.

Na deze lunch kijken we of we een eilandje in de rivier bij Ubon kunnen bezoeken, maar we kunnen de brug niet vinden. Die wordt alleen gebouwd in de hete maanden, we vermoeden dat het nu nog net te vroeg is.

Verder fietsend komen we langs een kleine Chinese tempel en later langs een grotere Thais boeddhistische tempel aan de rivier. Bij deze laatste kun je weer vissenvoer of zelfs hele broden kopen om de enorme karpers in de rivier te voeren. Goed voor je karma. Net zoals het kopen van vissen om die vervolgens in de rivier los te laten, zoals we eerder in Chiang Mai zagen.
Bijna nog weerzinwekkender, en nog niet eerder gezien, is het verkopen van kleine vogeltjes in -uiteraard- heel kleine kooitjes die je vervolgens de vrijheid mag geven door het deurtje open te zetten. Dit soort commerciële activiteiten zouden wat mij betreft in iedere cultuur verboden moeten zijn.




Omdat de trein pas om half 8 vertrekt lijkt het ons een goed idee op de avondmarkt wat eten bij elkaar te scharrelen wat we dan op het station op kunnen eten. Na nog wat in een parkje naast een speeltuin te hebben rondgehangen gaan we op zoek naar de markt. Het aanbod bevat echter niet wat we hopen (plakrijst met mango) en dus besluiten we in de buurt van het station maar iets te zoeken.

Dat levert natuurlijk geen probleem op, we melden ons dus rond 6 uur op het station waar we zien dat er ook een douche is in het toiletgebouw. Kijk, na zo'n plakdag van 35 graden is dat wel lekker en maakt het ook niet veel uit dat die douche koud is.

Even later 'checken' we de fietsen in en dan begint het wachten op de trein. Om half 8 is het best druk op het perron, maar geen trein te zien. Als even later iets wordt voorgereden blijken hier geen slaaprijtuigen in te zitten, die komen later. Inderdaad worden een half uur later nog eens 4 rijtuigen aangekoppeld waarna we met een uurtje vertraging op weg gaan naar Bangkok.

Hoe oud de trein is zou ik niet weten, maar 50 jaar is ie zeker. Alles klemt, kraakt en ziet er afgeleefd uit. Maar ja, het rijdt wel, in tegenstelling tot de hagelnieuwe fyra's. En of de ramen niet precies sluiten is hier niet heel erg.


Nog een verhaaltje, dan gordijntje dicht en pitten
 
Binnen het kwartier na vertrek staat een mannetje onze zitplaatsen om te bouwen naar bedden, we stoppen Huub er in eentje en gaan zelf op een ander nog wat zitten lezen en schrijven. Het kan allemaal net...
Ik voel en zie nu al dat dit bed niet berekend is op de langere medemens. Of het een goede nacht gaat worden is dus zeer de vraag, ik ga zo meteen proberen!

vrijdag 25 januari 2013

Pha Taem - Phibun Mangsahan (25-01-2013)


Vandaag nemen we, met een beetje pijn in het hart, afscheid van de Mekong. Deze machtige rivier heeft de laatste weken, met een kleine onderbreking van een paar dagen, steeds de richting aangegeven die we op moesten gaan. Het is een kort afscheid, na het ontbijt draaien we rond kwart over 8 van het resort af, nemen de steile klim van de oever van de Mekong het achterland op en weg is ie.


Laatste blik op de Mekong vanaf de veranda

Het geplande bezoek aan het natuurpark schrappen we, het is best een lekker vooruitzicht bijtijds op de plek van bestemming te zijn. Daarnaast is het immigratiekantoor maar tot half 5 open en we hebben geen zin om te haasten mocht er iets mis gaan, die visumverlenging in Phibun Mangsahan hebben we echt nodig.

In tegenstelling tot de eerdere dagen voelt het vandaag wat luchtiger, we hebben natuurlijk een vroege start en dat scheelt ook aanmerkelijk, maar de lucht is wat heiig en dat zorgt ervoor dat de zonnestralen minder hard op ons branden. Althans, zo voelt het.

Op de eerste anderhalve kilometer na is het vandaag gelukkig vrijwel vlak. Nog een kilometer of 5 volgen we de grote, niet drukke 2112 maar dan laten we ook die achter ons en nemen een klein weggetje over het platteland. Vrijwel onmiddellijk passeren we een kraam met watermeloenen, voor 10 Baht (25 cent) scoren we een heel mooi exemplaar. De kilometers over de vlakke wegen gaan lekker vlotjes voorbij, al zie ik er met een GPS die het niet doet en een platte batterij in m'n tellertje niet direct iets van terug.




Na een dik uur fietsen nemen we in de schaduw plaats om onze watermeloen op te eten. Hij ziet er niet alleen goed uit, zo smaakt hij ook! We maken nog kennis met een vrouw met een handkar die onze inventaris komt inspecteren. Vooral Huub zijn fietsje, en Huub zelf uiteraard, kunnen op haar belangstelling rekenen.

We zijn het niet gewend, maar we hebben door de vroege start en het vlakke terrein onze hele dagetappe er al voor de lunch opzitten. Geeft ons de gelegenheid net voor 12u bij de immigratie binnen te vallen met onze paspoorten en andere paperassen. Natuurlijk heeft de bureaucratie weer het laatste woord en hebben we een paar dingen niet goed gedaan. Ten eerste moeten de kopietjes van paspoort en visum op een volledig A4'tje staan en niet zoals in ons geval op een bijgeknipt A4. En ten tweede zijn de Nederlandse pasfoto's te klein, die moeten ook over. Zucht...


Het ministerie van geduld

Goed dat we ruim in de tijd zitten en dat in het overzichtelijke Phibun Mangsahan foto- en kopieerwinkels zijn. Het maken van de foto's levert in mijn geval ook nog wat verwarring op, mét of zónder bril is de discussie. We slepen er een oplossing volgens het poldermodel uit: de helft wordt met en de andere helft zonder bril afgedrukt en dan mag de immigratie kiezen.

Nadat we ook het kopieerwerk opnieuw hebben gedaan, een batterij voor de fietscomputer hebben gekocht en een goede lunch hebben genomen fietsen we terug naar de immigratie. Opnieuw worden we met een colgate glimlach ontvangen en gelukkig voldoet nu alles wel aan de eisen van de wet. We snappen nu ook waarom de kopietjes op echte A4 moesten, er komt me toch een partij stempels op te staan!

Eenmaal buiten zijn we wel mooi voorzien van verlengde visa, en tegelijkertijd verlost van een hoop geld uit onze portemonnee. Nou ja, veel keus is er niet en we zijn blij dat deze hobbel genomen is.

In de stad hebben we een hotel gezien en aan de rand van de stad, langs de rivier, verschillende resorts. We hebben de laatste dagen vaker in een resort gezeten en de voorkeur gaan nu uit naar het hotel. Het ligt rustig maar wel centraal, is goedkoop en heeft nog een geriefelijke kamer ook. Mooi!


Een coole shake!

Net na 3 uur zijn we gedoucht en klaar om het stadje wat te verkennen. Dat begint met een koud drankje langs de weg en vervolgens wandelen we de brug over op zoek naar de werkplaatsjes waar men hier gongen maakt voor in de tempels. Helaas kunnen we die niet vinden, dus we lopen terug naar het stadje en gaan naar een park vol met souvenirwinkeltjes en een mooie rotspartij in de Moon rivier, een vrij grote rivier die naar de Mekong toe stroomt. In het natte seizoen heb je hier spectaculaire stroomversnellingen, nu is er maar een kleine versnelling maar daar kun je wel over de rotsen springend helemaal tot halverwege in de rivier naar toe. Erg leuk!




Via het tempelcomplex lopen we terug naar het hotel om even uit te puffen voordat we gaan eten. We kiezen voor hetzelfde restaurantje als vanmiddag. Aardige mensen, goedkoop en ze weten al dat we graag vegetarisch willen eten, en dat scheelt een hoop uitleg. Maar we willen wel graag iets anders, dus het aanwijsboekje komt er weer bij en inderdaad komt er precies op tafel wat we willen: gebakken groenten met rijst in een lekker sausje.

Op de terugweg naar het hotel nemen we nog een toetje, yoghurt, mee uit de 7-11. Zodra die op is wordt Huub vriendelijk gevraagd wat hij er van denkt, is het nog geen bedtijd? Nee, maar gelukkig gaat ie wel slapen en gaan wij de dag op de gebruikelijke manier afsluiten.

Morgen nog een dikke 50 kilometer fietsen voordat we om half 8 met de nachttrein vertrekken en dan hopelijk in Bangkok wakker worden. Maar eerst... Welterusten!

donderdag 24 januari 2013

Pha Taem, rustdag (24-01-2013)


Een goede nacht gehad, al bestaat hij dit keer maar uit ruim 6 uur. Na de bouillon van gisteravond voelde ik me al wat beter, vanochtend lijkt er nog wat vooruitgang geboekt. Rijst en omelet als ontbijt ga ik me echter nog niet aan wagen. Gelukkig zijn Angelique en Huub naar het dorpje gefietst waar ze een paar potjes yoghurt hebben gevonden en wat crackers. Voor mij voldoende.

In het dorpje heeft Huub twee pakjes klei gekregen. Ik heb geen idee hoe het komt, maar klei verkopen ze in de meeste dorpswinkeltjes. Populair onder Thaise kinderen zeker. Huub maakt een mooie speedboot en Angelique een longtail, even later besluit Huub er één grote boot, een longtailspeedboot, van te maken.




Huub en Angelique lopen aan het eind van de ochtend naar de rivier om daar wat in het zand en op de rotsen te spelen. Het is warm vandaag, maar onder een rieten afdakje is het best vol te houden. Ik blijf op bed, nog even geen puf om mezelf door de hitte naar de rivier te slepen.

Ook hier weer mooie rotsformaties en een bamboe brug naar een eiland in de rivier. Helaas heb ik het allemaal van horen zeggen, niet van dichtbij gezien. Maar gelukkig hebben we de foto's nog!




We lunchen bij het resort waar we verblijven. Voor mij bouillon met een paar crackers, fried rice komt nog wat te vroeg. Na de lunch gaan we op bed liggen bij de airco, Huub kleurt wat, en zorgen dat deze rustdag een echte rustdag wordt. De plannen om vandaag het park te bezoeken zijn uitgesteld tot vanmiddag, als het weer iets koeler wordt.

Rond 3 uur maakt Angelique mij wakker, toch een paar uur liggen slapen. Het bezoek aan het park wordt afgeblazen, te warm vandaag. In plaats daarvan blijf ik nog wat op bed liggen en vertrekken die andere twee naar de Mekong om daar wat te zitten en de boomschommels te proberen.




Aan het eind van de middag lopen we nog even naar het dorpje omdat we zin hebben in een ijsje. Helaas is er geen ijs te bekennen in het dorp; dan maar een zakje chips, zegt Huub. Als we terugkomen in onze bungalow doen we een internetbetaling voor de trein van Bangkok naar het zuiden, die is ondertussen ook geregeld.

Na de hele dag nauwelijks te hebben gegeten begin ik iets van trek te krijgen. En gelukkig smaakt het eten me ook weer goed, ik krijg zin mezelf genezen te verklaren. Voor het eten op tafel staat worden er nog een paar spelletjes gekaart, na het eten is Huub druk aan het spelen met twee Thaise jongetjes. Huub speelt tikkertje, de Thaise jongetjes doen zonder het te weten mee. Geweldig om te zien wat een lol ze hebben met z'n drieën zonder dat ze iets tegen elkaar kunnen zeggen.


Uitzicht op de Mekong vanaf het eiland

De dag loopt op zijn einde, het was een echte rustdag. Al is in mijn geval de term 'hersteldag' beter op zijn plaats. Morgen weer fietsen, naar de immigratiedienst voor een visumverlenging!

Ban Nam Taeng - Pha Taem (23-01-2013)


Redelijk goed geslapen in het kleine en warme hok. Voordat we in slaap vielen ging de ventilator stuk, het was toch wel lekker toen een andere neergezet werd.Zoals overal in Thailand begint ook hier de dag vroeger dan in Nederland, als je om 6 uur wilt ontbijten is daar niets vreemds aan, de gastheer- en vrouw plus hun kinderen lopen dan al gewoon rond. Wij nog niet, pas om kwart over 7 scheppen we de fried rice op, die geserveerd wordt met een bak soep.




Als de laatste zaken ingepakt zijn nemen we afscheid van het gezin, erg leuk om bij hun te verblijven, behalve dat het iemand is die een paar woorden Engels spreekt, geeft het ook een mooi beeld van hoe het er in een doorsnee Thais gezin aan toegaat. Deze mensen zijn niet echt arm, maar zeker ook niet rijk. In belangrijke mate (rijst, kip, groenten) zelfvoorzienend en waar de rest (tv, tablet, digitale camera) vandaan komt weet ik niet. Zeker is wel dat het allemaal erg eenvoudige en goedkope spullen zijn.

In het gebied waar we nu doorheen fietsen bevinden zich een aantal heel bekende (binnen Thailand) watervallen. We willen er wel een paar bezoeken, maar twijfelen of ze de omweg waard zijn, per slot van rekening ligt het regenseizoen al enige tijd achter ons en staan veel rivieren daarom erg laag. Onze gastheer zegt dat we het beste naar de Thung Na Muang en naar de grote Soi Sawan waterval kunnen rijden, die hebben ongetwijfeld water.

Op naar de Thung Na Muang, die 12 kilometer van hoofdweg afligt. Het is een mooi weggetje dat van de 2112 naar de Mekong slingert met aan het einde de ingang van het park rond de waterval. Bij het zien van de lege stalletjes, het lege parkeerterrein en het feit dat we niet hoeven te betalen voelen we al nattigheid. Of juist niet, want de waterval druipt een beetje, verder niks.




Wel mooie rotsformaties en je hebt niet veel fantasie nodig om jezelf voor te stellen hoe het water hier in het natte seizoen naar beneden buldert. Helaas, geen waterval en ook geen zwempartij onder de waterval, Huub zijn idee.

We fietsen terug naar de hoofdweg en 10 kilometer verder is de afslag naar de grote Soi Sawan. Weer twijfel, maar het is slechts 5 kilometer van de doorgaande weg dus we wagen het er op. Deze waterval stroomt nog wel, maar veel stelt het ook niet voor. Wel kunnen we heerlijk pootje baden (Huub en Angelique gaan er helemaal in) in de laagstaande rivier die de aanvoer van de waterval regelt. Heeft hij toch nog gezwommen! En wij heerlijk afgekoeld, al is dat effect 5 minuten later weer tenietgedaan.




Op de terugweg naar de 2112 stoppen we in een dorpje voor de lunch. Noedelsoep uiteraard, iets anders is op het platteland vaak niet te vinden. Voor Huub kopen we een pakje met daarin van die gele noedels, die vindt hij wel lekker. Ook dit probleem opgelost.

Met al die uitstapjes lopen de kilometers wel op en hadden we nog plannen om naar de grotere stad Kong Chiam te gaan, die zijn nu wel van de baan. In plaats daarvan fietsen we naar het nationale park Pha Taem waar ook volop accommodatie is. In een dorpje aan de Mekong vinden we een bungalowtje en na 61 kilometer vandaag vinden we het wel mooi geweest. We starten de airco in het huisje en nemen een koud drankje, helemaal goed!

Als we gedoucht zijn en aan het uitvogelen zijn wat we gaan eten duikt er een Thais jongetje op, het duurt even maar dan gaat Huub met het manneke spelen en amuseren ze zich kostelijk. Geen geavanceerd speelgoed aanwezig, maar met een steekkarretje en een paar oude blikken hebben ze de grootste lol.




Als het eten komt ben ik al naar binnen gevlucht. In de 7 weken dat we in Thailand zijn nog niet ziek geweest, nu heb ik vermoedelijk toch iets verkeerds gegeten ergens en moet op hoge snelheid de wc opzoeken. Nu, bij het schrijven van dit bericht een dag later, voel ik me een stuk beter en knap langzaam op.

Angelique en Huub eten wel de gebakken groenten waarna Huub gedoucht wordt en naar bed gaat. Wij blijven op bed naast hem liggen suffen, totdat we om 10 uur allebei wakker worden en opstaan om een kop drinkbouillon te maken en op de veranda gaan zitten. Het smaakt goed, en ik hoop morgen hersteld te zijn...

Tot slot nog een paar feitjes:
  • Inmiddels bestaat het weblog uit meer dan 50 pagina's.
  • Mijn GPS is (lijkt) vandaag overleden, ik bewaarde al de gereden tracks maar dat hoef ik nu niet meer te doen.
  • We zijn vandaag de 1500ste kilometer gepasseerd, ik sta nu op 1522.


Hat Salung – Ban Nam Taeng (22-01-2013)


Wederom een vroege start, om kwart over 7 bestellen we ons ontbijt, fried rice dit keer. We overwegen een boottochtje op de Mekong te doen en de fietsen mee te nemen zodat we ons een stuk stroomafwaarts af kunnen laten zetten. Scheelt kilometers fietsen terwijl we mooi langs de rotsformaties van Sam Phan Bok varen. Aan de andere kant, het scheelt misschien 10 kilometer terwijl we wel de fietsen en bagage meters naar beneden moeten dragen en in de boot zien te krijgen, niet echt aangenaam.

Oplossing is simpel: we doen gewoon een boottochtje, dat duurt 2 uur en daarna beginnen we aan de etappe van de dag. Rond half 9 draaien we de Mekong op. Aan de wal voelde het al best warm, op het water in de wind op de boot is het maar net warm genoeg in een hemdje.


Interessant klimgebied voor Huub

De kapitein vaart eerst een stukje stroomopwaarts om een nauwe doorgang in de Mekong te laten zien. Uiteraard levert dat heel wat waterversnellingen en draaikolken op waar onze boot gelukkig probleemloos doorheen vaart.
Daarna de andere kant op, hier gaan we aan wal om de prachtig geërodeerde rotsformaties van dichtbij te kunnen bekijken. En er overheen te klimmen en klauteren, helemaal Huub z'n ding. Hij wordt later bergbeklimmer ;-) Erg mooi, vol met watergaten en schitterend afgeronde stenen in allerlei vormen. Zo is er een hondenkop en een Mickey Mouse.




Na het varen, wat zeer de moeite waard was, bepakken we de fietsen en rijden terug naar de 2112, de grote lege weg. Ook nu weer bloedheet en de eerste 20 kilometer golvend. Daarna doemt er opeens een forse klim op die ons ruim 100 meter hoger op een soort plateau brengt. Gelukkig zien we snel een restaurantje, we moeten echt even uitblazen van de klim. Doe maar eens een keertje fried rice, dat is alweer lang geleden! Maar ze maakt een hele goede, serveert er ook nog een kommetje bouillon bij en schenkt er een honingachtig ijskoud drankje bij. Als we willen weten wat het is wijst ze naar de bloemen, daar wordt het blijkbaar van gemaakt. Het blijkt ook nog eens de goedkoopste fried rice tot nu toe; 50 ct per stuk! Water uit de kannen (die altijd op tafel staan en wat uit grote vaten komt en dus ook drinkbaar voor ons) is hier altijd gratis en we hebben dus voor slechts 1,50 gegeten en gedronken.

Na de lunch, een kilometer of 10 verder dalen we het plateau weer af en wordt de weg vrijwel vlak. Veel gebeurt er niet, op een lekke achterband voor Huub na. Het euvel is snel gevonden, er zit een nietje in de band. Het is vandaag (weer)erg warm en de wereld lijkt even stil te staan, op ons na. We hebben op de kaart een dorpje gezien met een afslag en we verwachten daar wel accommodatie te vinden. Op de markt, die net wordt opgestart, doen we wat navraag en ja, er is wel iets. Het klinkt allemaal niet overtuigend, maar meerdere mensen die aarzelend knikken overtuigen ons.




We fietsen dus verder in de aangegeven richting en worden na een kilometer of 5 ingehaald door een scootertje die ons maant te stoppen. Hij heeft op de markt gehoord dat er farangs (vreemdelingen) in het dorp waren en hij wilde ons even vertellen dat hij Engels spreekt en homestay aanbiedt. Niet de variant met bungalowtjes in de tuin, maar gewoon in zijn eenvoudige huis in een kamertje. Hmmm, klinkt wel aantrekkelijk. Even overleggen en we besluiten terug te fietsen, achter de jongen op de brommer aan.

Zijn huis is typisch Thais, eenvoudig en redelijk schoon. Hij vraagt of we buiten even wachten dan brengt hij de kamer wel even in orde. Waarschijnlijk is het gewoon zijn eigen slaapkamer waar hij een paar matrassen bij gooit zodat we er met z'n drieën kunnen slapen. Groot is het niet, wel bloedheet. Volgens hem wordt het vannacht erg koud hier, volgens mij is dat gemeten naar Thaise normen; wij vinden 25 graden 's nachts niet erg koud.

Zijn vrouw gaat voor ons Thais koken vanavond, hoeven we niet te betalen want zit bij de prijs inbegrepen. We houden het allemaal niet precies bij, maar de laatste dagen met het dure hotel, de taxirit en boottocht leefden we aan de dure kant. Met dit overnachtingsadres corrigeren we dit enigszins.


Tegen de 40 graden, maar vlees wordt gewoon op de markt verkocht in Ban Nam Taeng

We eten als de Thai op een rieten mat die in de kamer wordt uitgerold, picknicken in huis. Het eten smaakt erg goed. Allemaal gemengde groenten in zoetzure saus en een andere schaal met groenten in sojasaus. Met rijst uit eigen tuin.
Werk heeft de gastheer niet, maar met het geld wat hij in Bangkok heeft verdiend als taxichauffeur heeft hij zijn huis gebouwd. Nu redt hij het wel met het verbouwen van z'n rijst en het houden van wat kippen.

Na het eten stoppen we Huub in ons warme kamertje in bed en gaan nog wat lezen en schrijven. Welterusten.

woensdag 23 januari 2013

Mukdahan - Hat Salung (21-01-2013)


Zoals het een duur hotel betaamt staat er een uitgebreid buffet opgesteld in de ontbijtzaal. Hiervan nemen we alleen toast, cornflakes, jam, ei en fruit. Al de schalen met spicy Thaise zaken blijven we af, dat zou geen goed begin van de dag zijn.


De prachtige zonsopkomst over de Mekong is gratis

Zodra het ontbijt binnen zit fietsen we naar het busstation, zoals eerder gemeld willen we een stuk van 85 kilometer overbruggen om daarna in een aantal dagen comfortabel naar Ubon te kunnen fietsen. Daarom zoeken we een busverbinding naar Khemmarat, een stadje aan de Mekong ten zuiden van Mukdahan. Die bussen zijn er wel, maar net nu we een keer niet uitgezocht hebben hoe laat de bussen rijden en het op zijn beloop gelaten hebben, is de bus net weg en moeten we bijna 2 uur wachten op de volgende. Dat is nogal lang, daarom zoeken we een taxi of een mannetje die ons die kant op wil rijden voor een acceptabel bedrag. Via een aantal schijven en wat vertaling via de telefoon komen we terecht bij iemand die ons wel wil vervoeren. Ok dan, forza!

Die rit loopt voor ons gesmeerd, voor de chauffeur minder want bij een checkpoint wordt hij bekeurd omdat zijn papieren niet in orde zijn. We vonden het al zo vreemd dat hij eerst nog een rondje door Mukdahan met ons maakte om ons op een andere bus te zetten. Wat niet lukte en dus heeft hij blijkbaar besloten het erop te wagen. In Khemmarat probeert hij nog wel de boete aan ons door te belasten, daar trappen we niet in.


Een autootje bananen

Rond 11 uur stappen we op de fiets, na nog wat geregel (water halen, bananen kopen, zonnebrand smeren, kleding wisselen) zitten we rond half 12 op de route naar het zuiden. Conform de voorbereiding verwachten we vandaag ruim 50 kilometer, maar de GPS meldt 64 km. We zullen zien hoe het eindigt.

Voorlopig is het eind nog lang niet in zicht. De weg is nieuw, breed en duidelijk berekend op heel wat meer verkeer dan er nu rijdt. Het is vrijwel uitgestorven, maar het gevoel dat we op een grote weg rijden verdwijnt daardoor niet. Gelukkig golft het alleen wat, zwaar klimwerk blijft ons bespaard. Wel is het vandaag echt heet. Niet warm, maar echt heet! Rond 2 uur geeft de thermometer 34,8 graden aan. Veel drinken dus, samen met het kleine beetje wind op de fiets is het daarmee wel vol te houden.

Na 25 kilometer, het is dan 1 uur, passeren we een restaurantje langs de weg en knijpen in de remmen. Er is alleen noedelsoep, maar daar zijn we blij mee. Voor Huub hebben we nog een portie mango met plakrijst en kokosmelk bewaard van gister, dat lust hij wel! Vanwege de hitte lunchen we langer dan anders, drinken goed en slaan nog wat water in.


Cassave snippers drogen op het 'fietspad'

Terug op weg zien we overal langs de kant van de weg gesneden cassavewortel in de zon liggen drogen. Dat hebben we nog niet eerder gezien, op andere plekken werd ie direct opgeladen en naar de fabriek vervoerd. Of het is hier voor eigen gebruik, of ze doen het hier anders in de fabriek. We weten het niet.
Wel mooi dat het spul op een lange strook op de vluchtstrook (fietspad) wordt gelegd. Op het zwarte asfalt wil het vast goed drogen.

Op een gegeven moment komen we een bordje Hat Salung linksaf tegen. Volgens de GPS is het nog 20 kilometer de doorgaande weg volgen, hoe zit dat hier? Navraag bij een local leert dat het echt Hat Salung is daar beneden. We kunnen het moeilijk geloven, maar gaan wel kijken.
Na een kilometer of 4 komen we aan de oever van de Mekong in een heel aardig dorpje terecht, alleen geen idee hoe het heet, zoals vrijwel overal alleen Thais schrift op de borden. Blijkt toch echt Hat Salung te zijn.

Kijk, dat soort meevallers houden we van. Blijkbaar stond het waypoint in het GPS bestand niet op de goed plek. Onverwacht zijn we dus om kwart voor 3, na 40km, op de plaats van bestemming. Aan de oever van de Mekong is een betaalbaar resort die nog een kamer vrij hebben, heel mooi plekje!




Na wat fruit en gedoucht te hebben lopen we naar de waterkant en gaat Huub nog wat de visser uithangen. Angelique loopt nog wat verder om naar de rotsformaties in de rivier te kijken, ik blijf lekker op een steen zitten bij Huub. Hat Salung mag er wezen, het ligt aan een doodlopende weg aan de oever van de rivier, met verschillende restaurantjes en winkeltjes best een levendig plekje. Maar geen karaoke, erg weinig verkeer en een relaxte sfeer; het bevalt ons hier direct en we prijzen onszelf gelukkig dat het vandaag liep zoals het gelopen is.

Omdat we nog even een paar mailtjes moeten checken lopen we terug het dorpje in naar een resort met internet. We doen ons ding en zoeken daarna een restaurant uit om te eten. Voor ons doen zijn we aan de late kant, dus hongerig en er blijft dan ook niets over.




Na het eten wordt Huub gedoucht en in bed gelegd en kruipen wij op het terras om te schrijven en te lezen. Plotseling ziet Angelique iets bewegen, blijkt er een schorpioen van zeker 15 centimeter voor het terras te zitten. Op de wc hebben we een enorme spin en langs de muren racen de gekko's omhoog en omlaag. Welkom in het wilde oosten!

zondag 20 januari 2013

Ban Kham Phot - Mukhadan (20-01-2013)


Weer bijtijds wakker deze ochtend en om kwart voor 8 al aan het ontbijt. De spullen zitten dan al in de tassen die klaarstaan om aan de fietsen gehangen te worden. Het ontbijt smaakt prima, we kletsen nog wat met David en rond kwart voor 9 nemen we afscheid van de sympathieke familie. Huub heeft daarvoor al uitgebreid afscheid genomen van de aapjes, poezen en honden.




De eerste 20km moeten we nog de wat grote doorgaande weg, nummer 12, volgen, alternatieven zijn er helaas niet. Gelukkig is de weg nagenoeg vlak waardoor we deze 20km in een mum van tijd wegtikken. Dat is een goed begin, de verwachting is dat we vandaag toch ruim 60 kilometer af moeten leggen. Het scheelt dat het zondagochtend is, de weg is redelijk rustig.

Na ruim 20 kilometer kunnen we een klein weggetje kiezen, die min of meer parallel aan de 12 loopt en dus niet veel extra kilometers kost. Mooi weggetje, lekker rustig met af en toe een (eenvoudig) dorpje. In de streek rond Ban Kham Phot geloofde men heilig in de cassaveteelt, hier heeft men duidelijk ingezet op suikerriet. Overal wapperen die hoge pluimen op de akkertjes. Oh ja, en rijst natuurlijk, maar dat is overal in Thailand te vinden. Althans, in de gebieden waar wij geweest zijn.


De mannen voor een veld met suikerriet

Nog steeds vrij vlak allemaal, rond lunchtijd zitten we dan ook al op ruim 45 kilometer, dat gebeurt niet vaak! Vandaag bestaat de lunch uit noedelsoep voor Angelique en mij, Huub is tevreden met een broodje pindakaas. Veel aandacht in het tentje waar we zitten, maar we stuiten wederom op een groot taalprobleem. De jongeren die er zitten moeten toch wel een paar woorden Engels spreken, maar als ik dit vraag wordt er heftig 'No' geschud. Dat is een ander probleem hier, gezichtsverlies is in Thailand een van de ergste dingen die je kan overkomen. Hierdoor nemen jongeren, bang om fouten te maken, geen enkel initiatief in de (Engelse) les zodat ze ook geen fouten kunnen maken.

We fietsen verder langs platgebrande rijstakkers en rubberplantages. De kwaliteit van het wegdek is ruim minder dan wat we gewend zijn, we rijden van links naar rechts, en weer terug, om de kuilen te vermijden.

Al snel komt Mukdahan in zicht, een grotere plaats aan de Mekong met een friendship bridge naar Laos. Aan Laoskant ligt een vliegveld waar ook Mukdahan van profiteert, het is dus een vrij welvarende en drukke stad. Het guesthouse wat we op het oog hadden is vol. Al vaker gehoord in Thailand, soms moeilijk voor te stellen, maar we kunnen geen reden verzinnen waarom ze ons geen kamer zouden geven.


Kopieergedrag (van de Thaise meisjes)

Het volgende hotel, aan de rivier gelegen, heeft wel plaats maar is eigenlijk wel een beetje duur. Maar we hebben gewoon geen zin meer nog verder te zoeken, en nemen een kamer in dit nieuwe hotel. Omdat het toch al te duur is nemen we maar direct een van de duurste kamers, met rivierzicht. We troosten ons met de gedachte dat het inclusief ontbijt morgenochtend, op de 6e verdieping, met uitzicht op de Mekong is.

Na een kop koffie en een douche lopen we wat door het stadje. Enorm veel kramen langs de boulevard, eigenlijk zoveel dat je nauwelijks nog van een boulevard kunt spreken. En een ondergrondse markt in Indo Chinese stijl. Wat betekent dat het er vol ligt met prullaria van Chinese komaf, dan weet je het wel.

Angelique heeft het al een paar weken over een broek kopen, en dat moet vandaag gebeuren. Huub en ik lopen dus alleen wat verder en we spreken later af bij het hotel. De broekenjacht is geslaagd, om dit te vieren nemen we een tuk-tuk naar de avondmarkt waar we avondeten scoren.

Deze avondmarkt bestaat voor 90% uit eetkraampjes. We stellen ons eigen menu samen door allerlei hapjes bij elkaar te kopen zodat aan het eind van de markt het volgende in onze tas zit:
  • Bãhn dah (soort Vietnamese pizza)
  • Gestoofde maïs
  • Omelet
  • Gebakken paddenstoelen schotel met rijst
  • Khao Neeo Mamuang (kleefrijst met mango en kokosmelk)

De pizzabakker

We nemen een tuk-tuk terug naar het hotel en stallen alles uit op een tafeltje op het balkon. Ziet er goed uit, een speciale vermelding verdient de plakrijst met mango, wat een ongelofelijk lekkere combinatie!

Als alles op is drinken we nog wat en kijken foto's met Huub. Totdat het bedtijd wordt, zonder mopperen kruipt hij rond 8 uur in bed en we horen 'm niet meer. Wij nemen koffie en thee op het balkon en sluiten de dag op de gebruikelijke manier af.