Nong Khai, rustdag 2 (14-01-2013)

Angelique en Huub gaan rond 8 uur ontbijten, ik heb slecht genoeg geslapen om nog even te mogen blijven liggen. Echter, de gedachte aan een lekker broodje en een bak havermout maken dat ik na een half uurtje ook maar de tuin instap. Er hangt hier een hele mooie hoge schommel waar Huub graag kunstjes op doet, voorwaarts, achterwaarts, zijwaarts, superschommel!

Mocht het bovenstaande filmpje niet rechtstreeks werken klik dan hier voor de youtube pagina.

Het grootste deel van de ochtend gaat op aan kleuren (Huub), schrijven (Angelique) en lezen (Marc). Rond half 11 vinden we het tijd worden voor het dagprogramma, het eerste actiepunt is uitzoeken hoe laat de bussen richting Sakon Nakhon vertrekken en of daar fietsen in kunnen. Ik wil Huubs fietsje weer aan de follow-me vastmaken maar dat gaat niet door. Hij moet en zal zelf fietsen, liefst racen, langs de boulevard. Aan het eind van de dag blijkt dat we 15km hebben gefietst, zonder morren...

Met wat heen en weer laveren door de smalle straatjes vinden we het busstation. Bussen genoeg, fietsen kunnen waarschijnlijk wel mee. Dat komt dus goed. Bij een kraam kopen we een zak vers gesneden ananas en eten deze op een bankje bij de bushalte. Wat is dat toch lekker, die verse ananas waarbij het sap over je kin loopt!

Dit zijn pas bonen, opa's!

Zodra het busgedeelte uitgezocht is gaan we op weg naar het beeldenpark, Salakeawkoo. Een heel mooie verzameling boeddhistische en Hindoestaanse beelden, ontworpen door de Laotiaanse kunstenaar Boun Leua Sourirat. Alles gebouwd vanaf 1975 door honderden vrijwilligers en aanhangers van Boun Leua.
Enorme beelden, opvallend doordat ze goedkoop uitgevoerd zijn in beton en daardoor zijn de meesten nogal smerig. Maar ze zijn zo groot dat het af en toe onwerkelijk lijkt.
In het midden van het park is een tuin gewijd aan het 'wheel of life' waarin de 7 verschillende stadia van het leven uitgebeeld worden. Leuk om het  met Huub over te hebben, is weer eens wat anders dan vissen in een aquarium.

Beeldentuim

Het is inmiddels wel erg warm geworden, schaduw opzoeken gaat eigenlijk vanzelf vandaag. Er zit veel minder wind en het is helderder dan de laatste dagen en dat voel je.
Vlakbij de ingang van het park zit een restaurantje waar de aardige kokkin wel een goede fried rice wil maken voor ons. Het was nodig, het is al half 2. Huub krijgt nog een long bean (zie foto boven) van de kokkin, die kun je zo uit het vuistje eten en hij vindt 'm heerlijk.

We besluiten even op te splitsen, Marc en Huub fietsen terug naar het guesthouse en gaan wat tekenen. Toevallig is er een Amsterdams gezin neergestreken in het guesthouse met een jongetje van 3,5. Huub sluit direct vriendschap en ze beginnen allerlei spelletjes te spelen. Het valt wel op dat Huub gretig is contact te maken zodra er Nederlandse sprekende mensen opduiken.

Angelique gaat ondertussen naar het immigration office om uit te zoeken of we ons visum op een andere manier kunnen verlengen dan met een visum run naar Birma. En, goed nieuws, het blijkt toch mogelijk een verlenging van 30 dagen te kopen. De berichten die her en der circuleren blijken weer eens net zo betrouwbaar te zijn als het weerbericht. Groot voordeel voor ons is dat we onze reis vanuit Bangkok naar het zuiden niet meer hoeven te onderbreken ter hoogte van Ranong voor de visumrun, maar dat we een nachttrein kunnen nemen en in één keer door kunnen sporen naar het zuiden. Scheelt behoorlijk wat tijd.

Ons onderkomen in Nong Khai

Als Angelique terug is kletsen we nog wat met de Amsterdammers en spreken af met hen te gaan eten in een Chinees buitenrestaurantje met speeltuintje. Erg leuk, niet in het minst natuurlijk voor de kinderen. En, ook niet onbelangrijk, lekker eten.
Op de terugweg kopen we bij een karretje nog wat van de lekkerste custard cakejes van Thailand, volgens de ervaren Thailandgangers uit Amsterdam. We geven het direct toe, ze smaken prima! Direct maar wat extra ingeslagen voor in de bus morgen.

Terug in het guesthouse stoppen we Huub onder de douche en in bed. Dit keer met nieuwe klamboe, het manneke zit onder de muggenbeten, ongetwijfeld doordat de oude klamboe aan de achterkant een gatenkaas is.

Inmiddels slaapt hij en zitten wij op het terras. Er klinkt nog wat muziek van een loungeboot en het is nog best warm. Rustig het weblog bijwerken en beetje kletsen. Op tijd naar bed en hopen dat ik beter slaap dan gister.