Lazy Moon, rustdag 1 (28-12-2012)

De komende dagen even rust in de prettige Lazy Moon homestay. Internet is er niet, we zitten nu in een koffietentje met Wifi in Thoeng, 10 kilometer van de Lazy Moon, waar we even tijd hebben gemaakt om de verslagen te publiceren.
Ziet er niet naar uit dat we de komende dagen veel online gaan zijn, volop andere dingen te doen. Waterval bezoeken, dagje Chiang Rai, relaxen in de hangmat of in de tuin, etc

En natuurlijk willen we iedereen een goede afsluiting van 2012 toewensen en een heel voorspoedig 2013!

Meer nieuws volgt ongetwijfeld later, stay tuned!

Phu Chi Fa – Lazy Moon (27-12-2012)

Voor de eerste keer in Thailand krijgen we rijstsoep als ontbijt. Oftewel, een pan gekookte rijst die met kookvocht en al wordt opgediend. Zo ziet het er eigenlijk uit, gelukkig wordt het geserveerd met een groente omelet zodat het samen met een scheut maggi toch wel een aardige hap oplevert. Huub krijgt van een paar Thaise dames wat sneetjes witbrood en samen met een overgebleven kuipje pindakaas is hij daar erg gelukkig mee.

Ons oorspronkelijke plan hier 2 nachten te blijven hebben we aangepast, 1 nacht is ook wel genoeg. We willen de Phu Chi Fa beklimmen en dat is niet heel ver meer, zodat we 1 dag eerder zullen arriveren bij de Lazy Moon homestay waar we minimaal 4 nachten willen doorbrengen. Geeft ook iets meer tijd om het wielprobleem op te lossen.

We pakken een rugzakje en wat water en beginnen aan de zeer steile klim naar het viewpoint op de top van de berg. Eerst nog asfalt, maar later een leuk onverhard pad. Enkele reis is ruim 2km en dat is ook voor Huub goed te doen, zeker met de onderbreking op de top.

Er was ons aangeboden mee te rijden om 5u 's ochtends om de zonsopkomst te zien, volgens de mannen zou ik wel wakker worden van de pickups en dan kon ik aansluiten. Helaas heb ik niets gehoord, geen zonsopkomst dus.

Het uitzicht op de top is de moeite waard. Naar het oosten, over Laos, lijkt het een deken van wolken waar bergpunten uitsteken. De andere kant op kijken we mooi de vallei in met op de achtergrond een volgende bergketen. Op de top zijn best veel mensen, zo te zien vooral Thai. Onder hen een gezin wat de kleine kindjes uitgedost heeft in traditionele Thaise kleding, hopend dat toeristen er voor geld een foto van willen maken. Dubieuze praktijkjes, aan de andere kant willen de mensen ook wel iets verdienen natuurlijk, moeilijk dilemma.

Na terugkomst bij het huisje pakken we de rest van de zooi in en gaan op zoek naar een lift voor de eerste 10 kilometers. Hierin zit een stuk van 6 kilometer waarin meer dan 600m wordt afgedaald. Erg riskante afdaling, zeker met een tandem en met mijn slechte voorwiel helemaal geen goed idee.

We vinden verrassend snel een Engelssprekende Thai die iemand regelt die ons wel beneden op de kruising af wil zetten. Huub en ik, samen met de fietsen, in de bak en zo stuiven we naar beneden.

Door een misverstand rijdt de chauffeur ons veel verder naar de eindbestemming, en uiteindelijk staan we er voor de deur zonder een meter te hebben gefietst vandaag. Nou ja, er zijn ergere dingen.

In de Lazy Moon is de eigenaar net even weg, maar verschijnt al gauw en heet ons enthousiast welkom. Vlak na ons arriveert een Nederlands stel met 2 kinderen (3 en 1,5 jaar oud) en met z'n allen krijgen we lunch. Toast met zoet beleg voor de kinderen, noedelsoep voor de rest.

De rest van de middag kletsen we wat met de Nederlanders, kijken hoe de kinderen spelen, lezen en maken een praatje met Yui, zoals de eigenaar blijkt te heten.

Rond half 7 komt een heerlijke Thaise maaltijd op tafel die wordt afgesloten met een paar borden papaja. Smaakt voortreffelijk!

Na het eten Huub in bed en nog wat lezen/schrijven/thee drinken.

Pha Tang – Phu Chi Fa (26-12-2012)

Op de gebruikelijke tijd worden we gewekt door Huub die graag bij ons wil komen liggen. Een uur wachten lukt uiteindelijk wel, maar het kost wat moeite. Het dorpje Pha Tang waar we ons nu bevinden heeft een aantal restaurantjes en in de degene die het dichtst bij is stappen we binnen voor ontbijt. Er is volop keuze, zolang het maar fried rice is. Doe maar fried rice dan.

In het gebied rond Pha Tang wordt blijkbaar koffie verbouwd, we hebben er nog niets van gezien, maar het meisje in het restaurant vraagt of ik verse lokale koffie wil. Nou, dat lijkt me wel wat bij de fried rice! Inderdaad lekker, deze koffie, al meen ik me te herinneren dat ik die in Mae Salong lekkerder vond.

De spullen zijn hier amper uit de fietstassen geweest, dus ook weer snel ingepakt. Volgens het mannetje wat ons gisteren hier met de taxi afleverde komen zouden we na Pha Tang op een soort plateau uitkomen tot Phu Chi Fa. Dat klonk goed, dus vol goede moed stappen we op de fietsen en koersen zuidwaarts de heuvels in. Al na een paar 100 meter wordt duidelijk dat onze voorstelling van een plateau niet helemaal overeenkomt met hoe de Thai het omschreef. Bij ons is een plateau enigszins vlak, daar is hier niet veel van te merken. Het gaat inderdaad niet met 1000m tegelijk naar boven en naar beneden, maar om het nou een plateau te noemen.

Van 1375m dalen we eerst stevig af tot 1140m. Dat kost niet veel moeite, maar ik voel mijn voorwiel nu toch echt onverwachte bewegingen maken. Als we even stilstaan en ik het wiel goed bekijk ontdek ik een scheur van een centimeter of 3 in de velg. Ik was er al bang voor, zoals eerder gemeld voelde ik de rem regelmatig 'happen' en dat is geen goed teken.

Shit, daar ben ik mooi klaar mee. Uit ervaring weet ik wat er gebeurt als dit verder scheurt en dat ik nu dus op moet passen. Gelukkig gaat de weg weer omhoog en dan hoeft er niet geremd te worden waardoor het risico erg klein is dat er iets mis gaat. Ik laat wat lucht uit de voorband zodat de druk op de velg nog wat afneemt en we vervolgen onze weg. Liften kan altijd nog, bijvoorbeeld als het echt mis gaat.

We hebben vandaag maar een dikke 20km gepland, dus ik heb er wel vertrouwen in dat dit op eigen kracht moet lukken. De stukken die zodanig steil naar beneden gaan dat ik de snelheid niet met enkel de achterrem kan controleren daal ik lopend af en dus schieten we eigenlijk niet echt op. Maar het gaat wel!

Ondanks deze pech hebben we gelukkig wel oog voor de schitterende hoogteweg waar we nu op rijden. Hele mooie uitzichten het dal in en op de achterliggende heuvels, al is het jammer genoeg een beetje heiig. We lunchen in één van die typische lunchhuisjes waar de mensen die op het land werken beschutting tegen de zon hebben. Het zijn bamboe bouwsels met een dak van stro, waaronder het prima toeven is.

Niet lang daarna krijgen we een verzameling huisjes in het oog. Dit dorpje, aan de voet van de weg naar de Phu Chi Fa, heeft een naam, maar die weet ik niet. Iedereen kent het als de oprit naar de Phu Chi Fa, een van de hoogste toppen aan deze kant van Thailand. Bovenop schijnt het uitzicht richting Laos (slechts een paar kilometer oostwaarts) bijzonder mooi te zijn.

Het eerste wat we zien in het dorpje is een terrasje en hier trakteren we onszelf op een koel drankje en wat chips. Uiteraard is de stemming enigszins bedrukt door dat akkefietje met het voorwiel, maar we kunnen het nu niet veranderen en gaan er dus ook niet depressief om worden. We zitten redelijk dichtbij een grote stad (Chiang Rai) en gaan morgen of overmorgen 4 of 5 dagen in een homestay zitten bij een goed Engels sprekend stel die voor ons hopelijk het taalprobleem kunnen verminderen, redenen genoeg dus om te hopen dat we aan het eind van het verblijf daar het probleem hebben opgelost.

Nu we wat beter kijken lijkt het dorpje meer op een verzameling guesthouses en bungalows dan op een plek waar lokale mensen bij elkaar wonen. Het is er ook vrij uitgestorven dus het geeft hetzelfde beeld als een skidorp in de zomer. Veel accommodatie maar weinig te beleven en geen kip te zien. We laten de fietsen beneden staan, het weggetje het dorp in is zo steil dat ik me afvraag of ik hier überhaupt lopend naar boven kom, fietsen is sowieso uitgesloten.

We proberen een paar adresjes, maar de ene ziet er niet uit en de andere ook niet en is ook nog eens veel te duur. De laatste die we checken heeft een redelijke bungalow voor 600 Baht, we (Angelique) proberen nog wat af te dingen maar onze Thaise tegenstander doet of ie er niks van begrijpt. En wint, wij zijn het ook wel zat en willen rust en een douche. De rust vinden we op het balkonnetje, waar we ons laatste fruit opeten en een boekje lezen met Huub.

Na de douche lopen we het straatje in op zoek naar eten en ruiken vanonder een rieten afdak allerlei kruidige eetluchtjes. Daar moeten we zijn, en inderdaad maken ze een prima rijstschotel voor ons. We besluiten de maaltijd met een paar spelletjes kaarten.

Inmiddels wordt de rust in ons huisje een beetje verstoord door een groep Thaise jongeren die in het guesthouse hiernaast zitten, en een karaoke sessie hebben gestart. Zo is er in het dorpje niets te doen en meen je in een oase van rust terecht te zijn gekomen en zo zitten we opeens met karaoke spelende buren. Hebben wij weer...

Maar goed, desnoods stoppen we een paar oordoppen in, slapen zullen we!

Chiang Khong – Pha Tang (25-12-2012)

De dag begint hetzelfde als die van gisteren, rond kwart voor 6 begint een omroeper uit Laos met het uitkramen van nieuwsberichten, reclame, volkslied, propaganda, het kan van alles zijn maar het is vooral hard en ongewenst. Om kwart voor 7 stopt het lawaai, maar dan is het kwaad al geschied en zijn we wakker, en zie Huub maar eens terug in slaap te krijgen als ie wakker is. No way!

Rond 8 uur naar een ontbijttentje voor de dagelijkse portie toast met ei en jam. Nog wat tassen inpakken en afscheid nemen van de aardige dame van ons guesthouse. In een uiterste poging Huub een knuffel te geven grijpt ze hem vast maar daar is ie niet van gediend. Sowieso heeft hij het niet zo op alle Thaise aandacht, op deze benadering al helemaal niet.

Planning voor vandaag is een etappe van 40km tot een hotel in een klein dorpje. De eerste 20 kilometers voeren weer prachtig langs de Mekong en gaan lichtjes op en neer. Heel mooie uitzichten, we stoppen dan ook verschillende keren voor een fotomomentje of gewoon even genieten van wat we zien. In een wat groter dorp ontdekt Huub een speeltuin met fitness apparaten en wil overal eens aan hangen of naar kijken. Blijkbaar probeert men de ouderen fitter te krijgen door naast de speeltuin voor de kinderen wat apparaten neer te zetten.

Naast de speeltuin bevindt zich een eettentje waar we een goede Pad Thai naar binnen werken. Alleen zijn de porties nogal klein dus laten we nog wat extra aanrukken. Pad Thai hebben ze eigenlijk overal en bestaat uit gebakken noedels, groenten en ei. Er kan ook vlees in, maar dat slaan we maar af. En natuurlijk een limoentje erbij om erover uit te knijpen.

Na 40km komen we in het dorp met het hotel, maar dit blijkt nu een dorp te zijn zónder hotel. Wat nu...? Eigenlijk is de enige optie nog 18km verder fietsen tot in Pha Tang, waar diverse guesthouses zijn. Die 18km is het probleem niet, wel dat in de laatste 10km ongeveer 1000m geklommen moet worden aangezien het dorpje op 1375m hoogte ligt. Dit trekken we niet, geen beginnen aan met bepakte fietsen en tandem.

Oplossing is simpel, we fietsen tot het punt waar het niet meer gaat en liften naar boven. Fietsen in een busje en we knetteren omhoog. Regelmatig moet het gevaarte terug naar de eerste versnelling, ongelofelijk steil deze weg. Gemiddeld is hij bijna 10%, maar als je ziet dat er vlakke stukken in zitten dan mag je aannemen dat het hier en daar echt boven de 20% gaat.

Zo arriveren we rond 4 uur boven in het dorpje waar we ons intrek nemen in een ongezellig guesthouse; je bent moe en je moet wat! Wel een goede douche en een prima Chinees restaurantje vlakbij. En zodra de chagrijnige eigenaresse uit beeld is valt het eigenlijk allemaal erg mee. Wel koud op deze hoogte!

Het eten smaakt prima, we stoppen Huub op tijd in zijn bed en nemen nog wat koffie, thee en leesvoer tot ons.

Chiang Khong rustdag (24-12-2012)

Echt rustig begint de rustdag niet, vanaf een uur of 6 schetteren er muziek en voorgelezen berichten over de oevers van de Mekong.Waar het precies vandaan komt is niet duidelijk, ben namelijk niet wezen kijken, maar vermoedelijk heeft het iets te maken met het feest dat vanmiddag en vanavond hier plaatsvindt, het feest van eten en drinken. Volgens mij is het wat dat betreft iedere dag feest.
In ieder geval, de eerste soundcheck was gisteravond, en die leek me succesvol, dus waarom er vanochtend op dit tijdstip al weer zoveel herrie gemaakt moet worden ontgaat me volledig.

Huub is het natuurlijk ook niet ontgaan en die is er als de kippen bij om te melden dat ie zo echt niet meer kan slapen en dat er wat hem betreft gespeeld mag worden. Jaja...

Optocht van traditioneel geklede schoolkinderen

Omdat het om kwart over 7 nog koel en rustig is buiten besluit ik een half uurtje te gaan hardlopen, met uitzicht op de Mekong! Ter afsluiting nog 10 minuten cooling down op de cross trainer die hier voor op de boulevard staat. Voelt niet slecht, tegelijkertijd lijkt de tijd dat ik meer dan 40km liep met 4"15 per kilometer erg ver weg.

Even douchen en ergens in het stadje een ontbijt zoeken. Om ook eens iets anders te eten proberen we 's ochtends wel altijd toast te bestellen, dus niet iedere eetgelegenheid voldoet. Maar in dit soort stadjes, waar best veel toeristen op doorreis naar Laos komen, is zoiets wel te vinden. Op weg naar een eettentje komen we nog een lange optocht tegen van kinderen in mooie kledij die vlaggen en andere symbolen meevoeren. Lijkt een soort van verzoeningsdag, maar het fijne weten we er niet van.

Al het grensoverschrijdend verkeer kan hier de Mekong oversteken met bootjes. We staan een tijd te kijken hoe de vrachtwagens (een stuk of 4) op een platte ferry gemanoeuvreerd worden en verbazen ons over hoe inefficiënt het lijkt te gaan.

De boot wordt tot tegen de kant gevaren en de laadklep dient als oprijbrug. Op de oever is geen verharding aangebracht waardoor het erg ongelijk is en de tweede vrachtwagen zijn achterbumper al helemaal scheef rijdt. Komt er een mannetje met een houweel wat stenen losslaan en in de kuilen gooien. Ik zou denken laat een lading puin, of desnoods een paar kruiwagens, puin aanrukken en dat gaat allemaal veel makkelijker.

Op de terugweg ontdekken we een bakkerijtje waar ik een verse koffie neem met een brownie, ook een van de geneugten van een iets grotere plaats. Angelique en Huub gaan nog even het strand op, ik geloof het wel en blijf nog een uurtje lezen op het balkon. Het is de koudste dag sinds we in Thailand zijn, denk dat we amper de 20 graden halen. Vooral de (noorden)wind zorgt voor flink wat afkoeling.

's Middags vindt Angelique eindelijke een kapster die haar wil knippen. Met 3 woorden Engels en een tijdschrift met voorbeeld erbij mag het resultaat er zijn. Ook niet zo gek, ze hebben er ruim een uur over gedaan; eerst alles met spelden vastgezet waarna met plukje voor plukje op het gemak ging afknippen.
Voor mijn gevoel net zoiets als een voetbalveld knippen met een nagelschaar...

Het 'clean food - good taste' festival begint aan het eind van de middag aardig op stoom te komen. Alle lokale restaurants hebben een kraampje en bereiden iets waar ze goed in zijn. We lopen langs de kraampjes en scoren wat lekkere dingen die we op ons balkon opeten.

Van Kerstmis hebben we hier totaal geen weet, maar Huub heeft het er wel eens over. Om toch voor een klein beetje Kerststemming te zorgen hebben we thuis een kerststal bouwplaat gedownload en die is vandaag in mekaar gezet. De stal staat nu in een hoekje op de kamer, Huub is er best trots op!

's Avonds gaan we nog even naar het festival om naar kinderen te kijken die een traditionele Thaise dans opvoeren. Daarna is het podium voor de plaatselijke Benny Neyman die na een nummer vergezeld wordt door een zevental mee dansende Thaise pubermeisjes. Het ziet er mierzoet uit, in een gezapig tempo gaan de handjes op en neer en daar moeten we het mee doen. Na een half nummertje heb ik het wel gezien, Huub wil echter nog wel een liedje en zo blijven we nog even zitten.

De dag is nu ten einde, het festival nog niet en de muziek maakt het praten op het balkon vrijwel onmogelijk. Huub is er gelukkig bij in slaap gevallen!

Inmiddels, half 11, hebben die mierzoete meisjes hun truttige pakjes verruild voor kleine bikini's en laten zich op professionele wijze papiergeld in het decolleté stoppen. Vandaag maar eens een ommetje gaan maken voor ik ga slapen...

Sop Kham - Chiang Khong (23-12-2012)

De nacht op het tempelcomplex verliep beter dan verwacht. De matras van de twijfelaar voelde in eerste instantie aan alsof hij uit het betere eikenhout was gemaakt, met een lakentje er overheen. Denk dat we te moe waren om hier wakker van te liggen.

Na het opstaan bepakken we de fietsen en begeven ons in de richting van de tempel waar onze vriend de monnik ons opwacht met een ontbijtje van een hardgekookt ei, thee, koffie en rijstsoep. Helaas was de kok in alle drukte vergeten vlees en vis eruit te laten, waardoor ik er niet veel van neem. De koffie daarentegen smaakt voortreffelijk.

Omdat de monniken geen geld aannemen voor de overnachting of het eten doen we een donatie voor de tempel. Daarbij ontvangen we nog een zegen van een van de belangrijkste monniken van deze tempel, hij bidt voor onze voorspoed en een veilige reis. We nemen afscheid van de monnik en gaan nog even in de enorme keuken de kok bedanken voor de goede zorgen. Er worden ons nog 3 zakjes kleefrijst en een zak gebraden kippenpoten toegestopt.

De etappe van vandaag verloopt helemaal langs de Mekong, soms zijn we er dichtbij, op andere momenten is ie echt uit beeld, maar ver weg is hij nooit. De eerste 35km verlopen hoofdzakelijk door agrarisch gebied, met veel maïs, papaja en rijst. Af en toe een dorpje waarin de bewoners ons vrolijk toezwaaien. Veel Thais spreken we nog niet, maar met de nationale groet, vrouwen zegge sawasdee-ka terwijl de mannen sawasdee-khap horen te zeggen, kom je een heel eind.

Na 35 km doemen de eerste heuvels op, van het type 'rolling hills', dus niet te steil omhoog en op dezelfde manier omlaag. Snel gevolgd door een volgende. Gaat prima zo, we hadden het veel zwaarder verwacht, wellicht zit het venijn in de staart van 13km tot Chiang Khong.

Mooi doorkijkje op de Mekong

Op een gegeven moment ontwaren we 2 fietsers langs de kant van de weg die wat aan hun fiets aan het prutsen zijn. Blijken Nederlanders te zijn, en na de uitspraak van de vrouw 'wat pittig dat jullie zoontje meegaat' weet ik ook direct uit welke hoek van Nederland ze komen. Om precies te zijn blijkt het uit Heiloo te zijn, wat Angelique niet onbekend voorkomt.
Ook zij gaan naar Chiang Kong en vandaar Laos in, we verwachten ze later op de dag nog wel te zien en nemen afscheid.Als we een uurtje later zitten te lunchen bij een stalletje fietsen ze ons voorbij.

Inderdaad zit er enig venijn in de staart, er moet nog een paar keer stevig geklommen worden. Amai! Maar de uitzichten op de rivier zijn echt geweldig, vanaf boven is goed te zien hoe sterk de stroming is. De boten die tegen de stroom in varen hebben er een hele kluif aan.

Een pittig hellinkje

Na 67km veilig Chiang Kong waar we een reservering gemaakt hebben in het PP Home guesthouse. Dit vinden was nog een hele toer, er stonden zoveel namen op de gevel dat 'PP Home' een beetje wegviel.

Eerst maar eens een koel drankje op ons balkon met uitzicht op de Mekong en Laos, daarna ontdekt Huub een strandje aan de rivier en heeft zijn emmertje, schepje en strandbal al gereed. Al snel is duidelijk dat je ook aan de Mekong kastelen en kuilen kunt maken.
Op het stukje strand heeft een slimme Thai een taugé kwekerijtje opgezet. Groeit op zand en met water uit de Mekong, binnen 5 dagen vliegen de scheuten uit de emmers.

Taugé kwekerij

Al snel begint het te schemeren, we zoeken een restaurantje op voor een Thaise maaltijd die iets te pittig is om gemakkelijk te kunnen eten. Omdat we een zware dag hadden nemen Angelique en ik er een Thais biertje bij en als extra bijgerecht een papaja salade met noten. Blijken ze die overgoten te hebben met de nationale drank, vissaus. Jammer...

Na nog een ijsje, spelletje kaart en kwartet gaat de jongste slapen en blijven wij over op het ruime balkon. We blijven hier 2 nachten, maar helaas moeten we morgen een paar kamers opschuiven, er is een foutje gemaakt. Luxe probleem!

Mae Chan – Sop Kham (22-12-2012)

Huubs nachtritme is inmiddels weer zoals we het van thuis kennen: meestal voor 7 uur wakker en dan begint het onderhandelen of hij bij ons in bed mag. We weten het altijd wel te rekken tot 7 uur, maar van slapen komt vanaf dat moment natuurlijk niks meer.

Voordeel is wel dat we erg bijtijds startklaar zijn. Zo ook vanochtend, na het uitstekende ontbijt zitten we rond kwart voor 9 op de fiets en ik begin de gemaakte track op de GPS te volgen. Mijn grenzeloos vertrouwen in de satellieten, gecombineerd met het vroege tijdstip zorgen er echter voor dat ik een dikke lijn op het GPS scherm verwar met de ingetekende track en zo rijden we de eerste 2km de verkeerde kant op. Het richtingsgevoel van Angelique had toen al een paar keer een signaal gegeven, maar dat werd door mij de kop ingedrukt. Afijn, het is toch nog goed gekomen.

De kortste weg naar Chiang Saen, waar we mogelijk een guesthouse zoeken, loopt over een rechte lijn op de kaart. We vermoeden dat dit een grote en drukke weg is en dat blijkt voor een deel juist. Groot is hij wel (6 baans), druk niet, maar wie wil er nou 30km rechtdoor over de vluchtstrook fietsen? Wij niet, en daarom hebben we gisteren al een alternatief op de GPS gezet. 8km langer maar het loopt over rustige plattelandswegen, iets zuidelijker.

Rubberplantage

Onderweg vrijwel alleen akkerbouw. Veel rijst, bananen en boomgaarden met onbekende vruchten. Maar ook rubberplantages en maïs. Omdat de rijst al een tijd geleden geoogst is zien we op heel wat plekken buffelachtige koeien grazen op de achtergebleven stoppels.

Paar kleine heuveltjes komen we tegen, eigenlijk de moeite niet en geen bedreiging voor het materiaal. We schieten dan ook lekker op en bij het binnenrijden van Chiang Saen, rond lunchtijd, hebben we al 40km gefietst. Dit is de plek waar we een mijlpaal bereiken, voor ons ligt de machtige Mekong met daarachter Laos. Langs de rivier vinden we een mooi lunchplekje waar we rijst met roerbakgroenten scoren. Veel beweging op de rivier, allemaal van die typische ranke boten die door het water lijken te snijden.

Laden van een boot aan de kade in Chiang Saen

Iets verderop zien we hoe zo'n boot wordt geladen. Langs de stoep staan een paar vrachtwagens geparkeerd en een hele groep mannen lopen telkens met balen van 50kg suiker op hun rug van de truck naar het schip. Enorm karwei en een gekrioel van dragers en vracht. De mens en de mier stonden voor mijn gevoel nog nooit zo dicht bij elkaar.

Omdat het nog steeds vrij vroeg in de middag is, en morgen een etappe wacht van ruim 60km willen we eigenlijk graag nog een kilometer of 10 rijden. We weten dat 3km verderop in Sop Kham accommodatie is, maar hoe het verderop is weten we niet. Gokken is gevaarlijk, 10 km terug moeten fietsen is niet de bedoeling.

Naar Sop Kham dan maar, waar de accommodatie niet erg aantrekkelijk oogt. We pappen wat aan met dorpelingen om te informeren naar hotelletjes verderop langs de Mekong, maar de taalbarrière blijkt weer erg hoog. Iemand weet ons duidelijk te maken dat we eens bij het klooster, de Wat Phra That Pha Ngao, moeten vragen, dus fietsen we daar even heen. We verwachten dat daar wel iemand Engels spreekt en ons verder kan helpen.

Een dame achter een balie brengt ons in contact met een monnik die vertelt dat het klooster accommodatie heeft voor gasten zoals wij en dat we daar gebruik van mogen maken. Dat klinkt leuk, en we volgen hem naar de bungalow een stukje hoger op een heuvel. Hij vraagt of we mee willen eten en belt de kok van het klooster op om te zeggen dat er nog 3 extra gasten zijn. Hartverwarmende ontvangst!

Na een koude douche, passend bij het monnikenbestaan, lopen we nog niets hoger de heuvel op om een tempeltje te bezoeken en vooral te genieten van het grandioze uitzicht over de Mekong en de omgeving.

Panorama vanaf de tempel op de heuvel

Rond 6 uur worden we verwacht in de eetzaal die als we binnenkomen helemaal leeg is. Er staat een pan rijst voor 50 man, en grote schalen ei en groenten. Schep maar op, zegt de monnik. En dat is wat we doen... Onder het eten een leuk gesprek met de monnik, over het leven als Boeddhist, zijn ambities en natuurlijk onze reis.

Hij neemt ons nog mee naar een klein kloostertje op het terrein wat in het donker prachtig kan worden verlicht. Speciaal voor ons doet hij de verlichting aan, inderdaad wordt het uit teakhout opgetrokken gebouwtje met een gouden portaal, spectaculair belicht.

Van onze vriend de monnik lenen we een grote zaklamp om bij het oplopen van de pikdonkere heuvel eventuele slangen bijtijds te ontdekken. Het gaat allemaal goed, we kaarten nog een paar spelletjes en stoppen Huub in bed.

Nemen nog een paar koppen thee, maken een verslagje (uiteraard off line...) en lezen de dag ten einde.

Mae Salong - Mae Chan (21-12-2012)

Vandaag wordt de dag dat we het gebergte waar we nu in zitten, gaan verlaten. Onze gastheer heeft al 100x gezegd 'you will go down, down, down and have one kilo climb'. Ook tijdens het ontbijt is hij weer vrolijk aanwezig, laat aan iedereen onze fietsen met de follow me zien en neemt van alle kanten foto's van het materiaal. Huub kan het meeste op zijn aandacht rekenen, 'how are you, baby' is het eerste wat hij roept als hij Huub tegenkomt. Huub vindt het maar zozo.

Nog een laatste foto met 'hello baby'

Als het ontbijt er in zit is het nog maar half 9, mooi op tijd op pad vandaag. De etappe is ook maar 35km dus een vroege aankomst behoort tot de mogelijkheden.

Op de kaart hebben we gezien dat we na een kilometer of 5 langs een theeplantage komen, die willen we wel even bezoeken want het knippen van de struikjes hebben we nog niet gezien. De etappe is eigenlijk een kopie van de weg die we moesten afleggen naar Mae Salong, maar dan enorm steil de andere kant op, naar beneden dus. Het is echt verschrikkelijk, soms lijkt het wel of je een gat in rijdt zo snel gaat het bergaf.
Leuk is anders en we hopen allebei dat we snel op iets normaler terrein terechtkomen.

Vlak voor de theeplantage slaat het noodlot toe, aan het eind van een enorm steil stuk klapt mijn voorband. Gelukkig rij ik voorzichtig maar kan de fiets toch niet overeind houden en schuif over het asfalt. Natuurlijk gaat ook Huub onderuit maar die komt er met een klein schaafplekje vanaf. Bij mij is er meer lapwerk, paar flinke schaafwonden op knie, schouder en handpalmen. Ook elleboog is niet helemaal ongeschonden en er zit nog hier en daar een plekje. De fietsen trekken we een schaduwplekje in en nadat Angelique mij heeft schoongemaakt en verbonden verwissel ik de band. Probleem is snel gevonden, een uitgescheurd ventiel. Nieuwe binnenband erop dus.

Op de theeplantage besluit ik, de schrik zit er goed in, mijn remblokken maar te verwisselen en alles nog eens te checken. Na het bekijken van de plantage gaan we weer op pad en helaas heb ik 2km verderop alweer een lekke voorband. Dit keer gelukkig zonder valpartij maar ik begin me nu wel serieus ongerust te maken. In al die fietsjaren nog nooit zoiets gehad, ook nog niet van dit soort lange extreem steile afdalingen.
Als dat in dit tempo doorgaat zijn we over 3km door ons voorraadje binnenbanden heen en dat is eigenlijk wel wat vroeg.

Inderdaad is het weer het ventiel wat gewoon losgetrokken is van de band. Het lijkt erop dat de remmen het wiel wel afremmen, maar dat onder invloed van het gewicht van de fietscombinatie de buitenband verder wordt doorgedrukt en over de velg heen schuift en daarbij de binnenband (en ventiel) meeneemt. Zou het kunnen dat dit met een smallere band (nu een Schwalbe Marathon Supreme 50mm) minder is? Moet het borgmoertje vaster, of juist losser, op het ventiel (beide geprobeerd)? Gaat de band wellicht te soepel over de velg en zou deze strakker moeten zitten?
Ik weet het niet, en we kunnen het hier ook niet oplossen. De voorlaatste binnenband er in en voorzichtig verder.

Dit keer gaat het 10km goed, met daarin nog wat klimwerk en minder extreme stukken. De eerste de beste steile afdaling sist de voorband weer leeg en is het einde oefening. We zijn niet van plan onze laatste reserve binnenband te verprutsen en liften de resterende 20km naar Mae Chan. Balend als een stekker uiteraard, behalve Huub, die vind het prachtig als alles weer eens op een auto mag.

We worden gedropt in het centrum en zoeken een fietsenmaker. Die heeft wel binnenbanden, maar zoals overal in Azië, alleen met autoventiel. En die passen wel om de velg en ik krijg ze wel opgepompt, maar ze zijn 8mm in doorsnede terwijl mijn velg een gat heeft van 6mm. De boor er in dan maar; netjes afgeschuurd en het ziet er best goed uit. Een nieuwe binnenband gemonteerd en we rijden weer, op zoek naar een hotelletje.

Met de scooter naar de smid

Wat we niet verwacht hadden in deze stoffige en eigenlijk onaantrekkelijke stad, we vinden een erg leuk guesthouse. Voor 400 Baht (10 euro) krijgen we een kamer met douche en ontbijt inbegrepen. Bovendien is het vandaag de wekelijkse markt, en die schijnt best de moeite waard te zijn.

Na een verkwikkende douche fietsen we terug naar het centrum, parkeren de fiets en lopen de markt op. Het mooie is dat iedereen door het pad met kleding naar achter loopt en door het andere pad, met allerlei voedselkraampjes, weer terugkomt en vers bereid eten scoort voor thuis.
Wij doen het iets anders, lopen naar achter en scoren een paar hapjes als voorgerecht. Daarna nemen we nog een stuk van de gang met eten en laten ons een bord Pad Thai opscheppen. Huub heeft ergens friet ontdekt dus dat is geregeld.

Erg leuk, we hoeven niet naar een restaurantje maar eten op een grasveldje, terwijl het donker wordt, allerlei vers bereide dingen van de markt. Het goeie leven!

We sluiten de dag af met een spelletje mens-erger-je-niet met Huub en daarna nog wat lezen, schrijven en bloggen.

Het echte probleem met band en wiel is natuurlijk nog niet opgelost. Mijn voorwiel lijkt ook niet helemaal ongeschonden, als ik rem lijkt de rem een beetje te happen. De velg is geïnspecteerd en lijkt op het oog goed en zonder scheuren. Toch zegt mijn gevoel dat er iets nog niet helemaal snor zit...

Geluk is wel dat we nog maar één bergachtig stuk krijgen en verder over vlakke stukken Thailand fietsen. Zo lang ik niet extreem moet remmen kan er niet veel misgaan. Mocht het wiel het toch begeven ligt het noodscenario al klaar; we zitten niet ver van de grote stad Chiang Rai waar ze ons vast aan een nieuw voorwiel kunnen helpen.

Hopelijk komt het niet zo ver....

Mae Salong, rustdag 2 (20-12-2012)

Helaas is dit de dag dat de lader van de netbook het definitief begaf...

Zal wel even stil blijven hier, we zoeken een vervanger.

Groet uit Mae Salong!

Update (21-12-2012):

We arriveren in Mae Chang, ik stop uit nieuwsgierigheid de oplader nogmaals in een stopcantact en het lichtje brandt! Snappen doe ik het niet meer, een mannetje in Mae Salong had 'm doorgemeten en overleden verklaard. Ik hou het er op dat hij gereïncarneerd is als lader.

Onze tweede rustdag verliep ongeveer als de eerste, en zoals een rustdag hoort te verlopen. We zijn de dag begonnen met het aanschaffen van een zakje deegvingers op de markt, daarna ontbeten bij onze gastheer en ditmaal wel met verse koffie. Gegroeid en gebrand in Mae Salong.

Aan het eind van de ochtend de andere markt, aan de andere kant van het stadje, bezocht. Angelique scoort wat armbandjes en weet zoveel van de prijs af te bieden dat ik me vol van schaamte terugtrek. Afbieden en onderhandelen is niet mijn ding, het blijft me een onaangenaam gevoel geven.

Aka vrouw op de markt

We scoren ergens een Chinese lunch met rijst en roerbakgroenten en slenteren terug naar de bungalow. We willen deze middag ook een bezoekje brengen aan de Wat Santikhiri een hooggelegen tempel, maar wachten nog even tot de zon iets lager staat. Dat levert mooiere uitzichten op. Hebben we nog mooi even tijd om wat spelletjes te kaarten en een watermeloen naar binnen te werken.

Om bij de tempel te komen moet een trap van 780 treden beklommen worden, best een flinke hijs! Waar we bang voor zijn, dat Huub het opeens niet meer ziet zitten, gebeurt niet. Integendeel, hij heeft energie voor 10 en vliegt van links naar rechts en weer terug als we eenmaal boven zijn. Ook de terugweg gaat als een trein, Huub geeft geen krimp.

Na het stof en zweet van ons af te hebben gespoeld eten we 's avonds in een vrij Westers tentje een bord spaghetti. Op voorhand heb ik er niet veel zin in, mijn verwachtingen zijn niet bepaald hoog gespannen en ik eet het liefst uit de lokale keuken, maar ik moet toegeven dat ze een prima bord spaghetti met tomatensaus kunnen maken daar. En ook heerlijke lokale koffie kunnen zetten; ze verkopen ook bonen, 8 weken met een kilo bonen rondfietsen zie ik niet zitten, maar ik krijg het facebook adres van het meisje en ze belooft me een pak toe te sturen. Gaan we regelen!

Daarna nog even lezen en het bed in, morgen weer op de pedalen!

Panorama vanaf de tempel

Mae Salong, rustdag 1 (19-12-2012)

Na 4 fietsdagen, van welke de laatste hors catégorie, is een pauze best welkom. De fietsen blijven onaangeroerd op het balkon staan en we hoeven niet bij het opstaan direct de fietskleding aan te schieten maar zoeken iets meer casuals uit de fietstas.

In Mae Salong is een dagelijkse markt waar mensen van de bergstammen uit de omringende dorpjes hun producten aan komen bieden. Vooral fruit en groenten, maar er wordt ook volop vlees aangeboden. En natuurlijk -in mindere mate- ook snuisterijen als kettinkjes etc. De markt wordt op 100 meter van ons verblijf gehouden, tussen 6u en 8u in de ochtend. Voor ons geen probleem, en om half 8 lopen we over het marktje.

Bijzonder groot is het niet, wel leuk om naar de traditionele kleding te kijken van de mensen uit de dorpen. We scoren wat fruit en een komkommer, weer eens wat anders. En een plaatselijke Chinese lekkernij, deegvingers. Een soort stokjes van oliebollenmix.

In Mae Salong wonen veel Chinezen. Die zijn hier terechtgekomen doordat het leger van de Chinese provincie Yunnan in 1949 verslagen werd door het communistenleger van Mao Zedong. Velen sloegen op de vlucht naar Birma, maar ook naar Thailand en kwamen in Mae Salong terecht, vlakbij de Birmese grens. Later hebben ze hier de opiumhandel overgenomen en uitgebreid, maar die tijd is echt wel voorbij.
Nu zie je nog veel Chinees uitziende gebouwen en huizen, is er een Chinese school en veel restaurantjes met gerechten uit de Yunnan keuken.

Ook de kinderen van de eigenaar van ons verblijf gaan af en toe naar de Chinese school. Vandaag gaan ze zelfs van 8u 's ochtends tot half 4 's middags naar een Thaise school en aansluitend tot 8u 's avonds naar de Chinese school! Niks op woensdag vrij...

We ontbijten bij onze gastheer en krijgen gelukkig toast met ei. Hij heeft een glimmend Italiaans design koffie apparaat staan, maar serveert toch slechte oploskoffie. Daar trap ik morgen niet meer in!
Na het ontbijt verzamelen we de vuile was, brengen deze naar de wasserette en nemen dan terug plaats op ons balkonnetje. Ik met een boek, Angelique en Huub gaan creatief aan de slag met papier, potloden en schaar. Heerlijk!

Het knutselteam

 Ter afwisseling hebben we vandaag verzonnen in de kleine bakkerij in het stadje broodjes te halen en deze met de komkommer en tomaten van de markt op te eten. We hopen in de 7-eleven kaas te vinden om het helemaal af te maken. Helaas, geen kaas. Toch wel lekker om na een paar weken weer eens een bruin broodje te eten.


Vanwege klimaat, ligging en grondsoort is Mae Salong erg geschikt voor het verbouwen van thee. Chinese thee, natuurlijk. 's Middags lopen we naar een theeplantage en al voor we daar zijn passeren we toevalling een tea factory. Hier worden de bladeren aangevoerd en gedroogd in allerlei hete trommels.
Hoe het proces precies werkt wordt niet helemaal duidelijk, maar het ziet er leuk uit en het ruikt overal naar thee.
Als we verder lopen passeren we een paar deuren verder een werkplaats waar de droge thee in mooie zakken wordt gestopt. Erg ambachtelijk allemaal.

De theeplantage zelf blijkt toch iets te ver weg, maar we maken wel een mooie wandeling vlak langs de theevelden en door een dorpje met traditionele Thaise bewoners. De terugweg, ook weer 2km maar nu heuvel op, wordt voor Huub wel wat zwaar zodat we een pickup aanhouden waar we in de bak mogen klimmen voor dat laatste stuk. Lekker in de wind.

Eind van de middag nog even de was ophalen en de eigenaar een tip vragen voor een restaurant. Hij wijst ons een Yunnan restaurant wat er wel zo ongezellig uitziet dat je wel Chinees moet zijn om daar naar binnen te stappen. Er zat ook niemand. We zoeken voor de verandering iets Thais en eten veel te hete curry, terwijl het mannetje van dienst ons vooraf bezwoer dat er geen pepertje aan te pas zou komen. Huub had gelukkig fried rice met groenten.

In de avond nog een stuk bananencake van de bakker (handig om die in de buurt te hebben!) en met Thais/Chinese Kerstliederen op de achtergrond nog wat op het balkon hangen.

Thaton - Mae Salong (18-12-2012)

Huub bleek vanochtend helemaal te zijn opgeknapt, net als de oplader van de netbook zodat we besloten onze oorspronkelijke planning op te pakken en vandaag de gevreesde etappe naar Mae Salong te fietsen. Tijdens het in mekaar draaien van onze planning leek Mae Salong een aantrekkelijk doel, een Chinees georiënteerd stadje hoog in de bergen gelegen tussen de theeplantages. Alleen melden diverse internetsites dat het nogal zwaar is om er fietsend te komen. Nou is dat een relatief begrip, maar zeker gezien de bepakking en Huubs fietsje inclusief follow me gaan we er vanuit dat het geen eitje gaat worden vandaag.

Na het ontbijt nog snel even het verslag van gister publiceren en de boel inpakken, iets over half 10 op pad. Voor de eerste keer in Thailand -ja, we zitten in het koele Noorden- is het wat frisjes en fietsen we door de wolken. Binnen een half uur trekt alles op en voelt het weer vertrouwd aan.

Volgens de kaart moeten we eerst 30km de hoofdweg volgen en dan scherp linksaf de berg op richting Mae Salong. De hoofdweg laat zich de eerste 20km erg makkelijk volgen, beetje op en af, maar we blijven rond een hoogte van 475m rijden. Na de 20km komen we overduidelijk aan het eind van een dal en is al snel duidelijk wat volgt: omhoog en niet zo zachtjes ook!

Bordjes staan er niet, althans niet in voor ons leesbare vorm, maar onze schatting levert op dat er stukken in zitten die zeker boven de 15% gaan. Dat hakt er behoorlijk in, zeker bij Angelique die met angst en beven naar het stuk na de afslag uitkeek, maar nu al geconfronteerd wordt met onmogelijke stukken. Hierop waren we mentaal niet voorbereid en vrezen dan ook dat straks, als het echte werk begint, onze kaars uit zal gaan en uit zal blijven.
We ploeteren omhoog, van bocht naar bocht en nemen voldoende pauzes en af en toe wordt er een stukje gewandeld. Het is heet, steil en achter iedere bocht ligt er weer een die op dezelfde manier omhoog gaat. Weinig structuur in de klim, bochten vliegen alle kanten uit (niks haarspeldbochten) en het enige wat ze gemeenschappelijk hebben is dat ze omhoog voeren.

Na een kilometer of 5 voor de afslag hebben we het hoogste punt bereikt, en dalen enigszins af. Met nog wat bultjes bereiken we de afslag waar een restaurantje is wat ook populair is bij taxichauffeurs. Gezeten achter een noedelsoep kijken we met een schuin oog naar de geparkeerd staande pickups die ons voor 100 Baht (2,50 euro) vast wel die laatste 14km naar Mae Salong willen brengen.

Maar nee, niet nu al, geen flauwekul en we klimmen vol goede moed terug op de fiets. Na 200 meter volgt een bocht naar rechts met een paar 100 meter aan 20%. Ik moet het laatste stukje echt even passen maar gelukkig springt Huub van z'n fiets (kan best met deze snelheid...) en duwt een stukje. Dat duwtje, en 20+ kilo minder achter m'n fiets had ik net nodig!

Volgens een beschrijving is het eerst 3,5km klimmen, dat klopt inderdaad al lijkt het wel 35km. Daarna een stukje afdalen, en dat is dan ook echt afdalen. Dan komt er nog een kilometer klimmen, hiervan weet ik nog dat er iets van twijfel in me sluipt. Hoe kom ik straks ooit die laatste 6 zware kilometers door?

Pauzeplaats bij de bananenbomen

Voor het zover is eerst nog een uitgebreide pauze en dan remmen los voor 2km afdalen. Na de eerste meters klimmen (15%) knakt er iets bij Angelique. Het spookbeeld van dat gevreesde slot wordt waarheid en ze knijpt in de remmen en houdt de eerste de beste pickup aan om de fiets in de bak te leggen. Ook Huub met zijn fietsje en de follow me gaan in de auto en snel gooi ik ook al mijn bepakking er in. De laatste 5km rijd ik dus iets makkelijker naar boven, 50kg minder aan en achter de fiets is best een groot verschil, maar ben toch blij als ik boven ben. Wat een klim! Wat een dag!

Hoogteprofiel van vandaag

Gelukkig vinden we in het stadje vrij snel accommodatie, tijd voor een douche en daarna een restaurant in om eens flink te eten. We zijn uitgehongerd en dat hebben ze gezien daar bij het eettentje!

Zodra Huub slaapt gaan we op ons balkonnetje zitten en lezen en internetten nog wat. Er is hier een goede verbinding dus nemen we het er even van.

Fang hot springs - Thaton (17-12-2012)

Bijtijds gewekt door een volop hoestende Huub, waarschijnlijk toch iets te lang in het zwembad gezeten in Chiang Dao. Of 's ochtends vroeg op de fiets een onverwachte verkoudheid opgelopen, we hopen maar dat het niet erger wordt.

Het ontbijt in het matige resort verloopt even chaotisch als het eten gisteravond. De toast met jam is opeens niet meer leverbaar dus nemen we rijst met gebakken ei. Het meisje haalt het ergens vandaan met haar brommertje en een uurtje later hebben we gegeten en zijn we klaar om naar de hot springs te gaan.

Inderdaad staan we binnen anderhalve kilometer in het park en al snel zien we veel leukere accommodatie dan die waar wij geslapen hebben. Nou ja, niks aan te doen, als je alles vooraf weet...

We parkeren de fietsen en wandelen een stukje naar de rivier waar Huub zijn favoriete bezigheid, steentjes in snelstromend water gooien, oppakt. Een stukje verderop is een groot veld met de verschillende hete bronnen, er loopt een mooi paadje doorheen zodat je alles goed kunt zien en ruiken. Toevallig zijn we ook nog getuige van een uitbarsting van de grote geiser die een enorme straal water en stoom wel 30 meter de lucht in spuit.

Aan het eind van de hot springs kun je baden in opgepompt mineraalwater (ik schat zo'n 40 graden) in mooi aangelegde bassins. Hier kunnen de beenspieren alvast herstellen van de inspanningen die nog geleverd moeten worden! Wel lekker, ondanks de waarschuwing dat je niet onder water mag springt Huub van het randje, glijdt uit op de gladde tegels en gaat kopje onder.

Na een minuut of 20 heb ik het wel gezien, we kleden ons om en pikken de bagage op. De afdaling naar Fang wordt ingezet en een half uurtje later rijden we het stadje binnen. Zoals verwacht veel bedrijvigheid en winkeltjes, maar we kunnen geen reden vinden hier lang te blijven. We kruisen de hoofdweg en pikken een rustig weggetje op parallel aan de grotere weg richting Mae Ai en Thaton.

Het is ook veel leuker om buiten de stad in een klein tentje een lunch te nemen. Angelique en ik bestellen een noedelsoepje, Huub wil fried rice. Heerlijk gegeten, rekening bedraagt 2 euro. Zoals wel vaker komt er ook nu een vlot Engels spreken Thai naar ons toe om te vragen waar we vandaan komen en waar we heen gaan. De mensen zijn heel geïnteresseerd en vriendelijk.

Erg aangenaam dat we vandaag, voorlopig voor het laatst, een vlakke etappe hebben. De kruissnelheid ligt rond de 22 km/u en zo vliegen de kilometers voorbij.

Op veel plaatsen is men druk bezig met het binnenhalen van het stro van de rijst, veel mensen roepen en zwaaien vanaf het land naar ons. Een vrolijke boel hier in Thailand!

Volgens de kaart moeten we het rustige weggetje na plusminus 18km verlaten, maar als we zover zijn is er geen afslag te vinden. Nog een paar kilometer verder gefietst, maar niets te zien. Omdraaien dan maar, we hebben vast iets gemist. Paar keer gevraagd aan locals, maar telkens blijkt het erg lastig om met handen en voeten te vragen waar de gezochte afslag is. En als je een Thai op de kaart laat kijken snappen ze er helemaal niets van. Lang niet iedereen hier kan namelijk lezen, laat staan kaartlezen.

We besluiten een verkoelend drankje te nemen en ontmoeten een groep Duitsers die met een Thaise gids aan het fietsen zijn. De gids legt ons uit hoe we moeten fietsen, en inderdaad vinden we al snel de aansluiting naar de hoofdweg en om half 4 knijpen we na 51km in de remmen bij het Apple resort in Thaton. Tijd voor een douche, drankje en relaxen.

Thaton

Voor we een restaurantje opzoeken klimmen we nog een stuk een heuvel op waar tegen een tempel in 9 verdiepingen is gebouwd. We lopen langs de 1e en 2e verdieping, en daarna hebben we meer zin in eten dan in nog 7 verdiepingen.

Een restaurantje is snel gevonden en zoals iedere avond wordt ook hier weer degelijk Thais eten gebracht. Voor Huub, die vandaag een hoestdag heeft en niet helemaal fit is, wordt het een tosti en wat frieten.

Morgen staat de eerste bergrit op het programma, maar een rustdag behoort ook tot de mogelijkheden. Vanavond leek de oplader van de netbook opeens de geest te hebben gegeven, en wilde ik een nieuwe zoeken in een grotere plaats hier vlakbij. Echter toen ik 'n een paar uur later nog eens probeerde ging het lampje weer aan. Ofwel die geeft binnenkort de geest, ofwel de netspanning hier is niet erg stabiel waardoor hij zichzelf uitschakelt.

En natuurlijk willen we morgen even kijken hoe Huub zich voelt voordat we beslissen om wel of niet de zware etappe naar Mae Salong in te zetten.

We zullen zien...