Phu Ruea – Ban Pak Huai (06-01-2013)

We hebben nog eens goed op de kaart gekeken en ontdekken nog een andere route variant. Ons oorspronkelijke plan was naar de wat grotere stad Loei te rijden, daar te overnachten en dan naar bet noorden waar we de Mekong weer oppikken. Nadeel van deze route is dat hij over vrij drukke wegen gaat, iets wat we graag vermijden.

Het is ook mogelijk om na 12 kilometer op de hoofdweg al naar het noorden af te buigen en min of meer recht naar de grens met Laos te rijden. Die wordt hier nog niet gevormd door de Mekong maar door de kleinere Hueang rivier. We hebben echter niet veel informatie over bijvoorbeeld accommodatie in dit gebied, daarom informeren we bij het mannetje van het guesthouse of hij ons iets kan vertellen hierover.

Ja, er is accommodatie in de wat grotere dorpen Tha Li en Ban Pak Huai. Maar hij raadt ons de slingerende weg langs de grensrivier af. Waarom kan hij niet goed uitleggen, verder dan telkens herhalen dat het een erg afgelegen 'dirt road' is komt hij niet. Onze interesse is gewekt, deze weg moeten we hebben!

We maken nog wat lol met het mannetje, maar dan wordt het toch echt tijd om afscheid te nemen. Ontbijten doen we op de markt, graag hetzelfde als gisteravond. Vergezeld van wat gebakken bananen en deegvingers een vorstelijk ontbijt. Alleen de koffie ontbreekt.

Eenmaal op de fiets begint de weg alweer snel lichtjes te stijgen. Toch zijn we bij de afslag voor we er erg in hebben, en de drukke weg wordt verruild voor een brede lege weg. Verademing, vooral voor Huub want nu kunnen we weer een spel spelen, met al die passerende auto's is er vaak te veel herrie.

Helaas blijft ook nu de lang verwachte afdaling uit; sterker, we klimmen verder tot tegen de 900m over de mooie weg met uitzicht op de heuvels rondom. De laatste klim is de zwaarste, puffend komen we boven. Veel hersteltijd is er niet, wat volgt is een afdaling in de hors catégorie. Gelukkig kan Huub in het begin, staand op zijn terugtraprem, voor wat extra remkracht zorgen anders moest er al direct gelopen worden. De laatste stukken moet ik wel echt gaan lopen, de remkracht van de fiets is gewoon onvoldoende in dit soort steile afdalingen (>15%) om met de combinatie van fiets en follow-me veilig af te dalen. Tenzij ik zo hard rem dat de buitenband over de velg gaat schuiven, maar binnenbanden heb ik al genoeg geofferd. We doen dus maar voorzichtig aan.

Even de remmen checken

Gelukkig eindigt de afdaling vrij abrupt in een mooie vallei. Het is van het ene op het andere moment gedaan met klimmen, en vriendelijk golft de weg langs de rijstvelden. We lunchen met een noedelsoepje in het eerste het beste dorpje.

Een dorp verder, Tha Li, ontdekt Huub een speeltuintje en daar moeten we natuurlijk stoppen.

Langs een paar tempels arriveren we tenslotte aan de grensrivier en ontdekken al snel een homestay. De Thai toont ons een bungalowtje met mooi uitzicht voor 300 Baht (minder dan 8 euro) met koude douche. Maar wel de goedkoopste accommodatie tot nu toe. Hij gebaart dat we iets kunnen eten bij de waterval in het dorpje. Hmmm, wisten we niks van, maar zodra we gedoucht hebben nemen we een kijkje.

Bungalowtje achter de bananenbomen

De waterval blijkt een stroomversnelling tussen de rotsblokken te zijn. Ziet er mooi uit en er wordt door diverse Thaise kinderen uit het dorp in gezwommen. Ook zijn er verschillende mensen met flessen shampoo gekomen om zich te wassen. Huub wil uiteraard op de rotsen klimmen en vooral stenen in het water gooien. Dat kan hier...!

Om te voorkomen dat we achter het net vissen lopen we naar het eetstalletje, waar we overduidelijk de laatste klanten van de dag zijn. Er worden allerlei groenten gebakken die voor ons neergezet worden met een pan rijst en een biertje. Samen met het uitzicht op Laos smaakt het prima.

Na het eten nog even terug naar de rivier, Huub heeft nog niet gedoucht en wil in plaats daarvan wel in de rivier zwemmen. Dat wordt geregeld, en zo is Huub ook min of meer fris aan het eind van de dag.

Nog even over het weer, hierover valt eigenlijk weinig te zeggen. Overdag zitten we steeds tussen de 27 en 30 graden. Fietsen kan altijd in een hemdje en vooral in de bergen koelt het 's avonds wel wat af. Toch voelt het nooit te warm, meestal zit er overdag wel een windje wat op de fiets de nodige verkoeling geeft.

Zoals vaker besluiten we de dag op ons terras met een drankje en een koekje.