Weer bijtijds wakker deze ochtend en om kwart voor 8 al aan het ontbijt. De spullen zitten dan al in de tassen die klaarstaan om aan de fietsen gehangen te worden. Het ontbijt smaakt prima, we kletsen nog wat met David en rond kwart voor 9 nemen we afscheid van de sympathieke familie. Huub heeft daarvoor al uitgebreid afscheid genomen van de aapjes, poezen en honden.
De eerste 20km moeten we nog de wat grote doorgaande weg, nummer 12, volgen, alternatieven zijn er helaas niet. Gelukkig is de weg nagenoeg vlak waardoor we deze 20km in een mum van tijd wegtikken. Dat is een goed begin, de verwachting is dat we vandaag toch ruim 60 kilometer af moeten leggen. Het scheelt dat het zondagochtend is, de weg is redelijk rustig.
Na ruim 20 kilometer kunnen we een klein weggetje kiezen, die min of meer parallel aan de 12 loopt en dus niet veel extra kilometers kost. Mooi weggetje, lekker rustig met af en toe een (eenvoudig) dorpje. In de streek rond Ban Kham Phot geloofde men heilig in de cassaveteelt, hier heeft men duidelijk ingezet op suikerriet. Overal wapperen die hoge pluimen op de akkertjes. Oh ja, en rijst natuurlijk, maar dat is overal in Thailand te vinden. Althans, in de gebieden waar wij geweest zijn.
 |
| De mannen voor een veld met suikerriet |
Nog steeds vrij vlak allemaal, rond lunchtijd zitten we dan ook al op ruim 45 kilometer, dat gebeurt niet vaak! Vandaag bestaat de lunch uit noedelsoep voor Angelique en mij, Huub is tevreden met een broodje pindakaas. Veel aandacht in het tentje waar we zitten, maar we stuiten wederom op een groot taalprobleem. De jongeren die er zitten moeten toch wel een paar woorden Engels spreken, maar als ik dit vraag wordt er heftig 'No' geschud. Dat is een ander probleem hier, gezichtsverlies is in Thailand een van de ergste dingen die je kan overkomen. Hierdoor nemen jongeren, bang om fouten te maken, geen enkel initiatief in de (Engelse) les zodat ze ook geen fouten kunnen maken.
We fietsen verder langs platgebrande rijstakkers en rubberplantages. De kwaliteit van het wegdek is ruim minder dan wat we gewend zijn, we rijden van links naar rechts, en weer terug, om de kuilen te vermijden.
Al snel komt Mukdahan in zicht, een grotere plaats aan de Mekong met een friendship bridge naar Laos. Aan Laoskant ligt een vliegveld waar ook Mukdahan van profiteert, het is dus een vrij welvarende en drukke stad. Het guesthouse wat we op het oog hadden is vol. Al vaker gehoord in Thailand, soms moeilijk voor te stellen, maar we kunnen geen reden verzinnen waarom ze ons geen kamer zouden geven.
 |
| Kopieergedrag (van de Thaise meisjes) |
Het volgende hotel, aan de rivier gelegen, heeft wel plaats maar is eigenlijk wel een beetje duur. Maar we hebben gewoon geen zin meer nog verder te zoeken, en nemen een kamer in dit nieuwe hotel. Omdat het toch al te duur is nemen we maar direct een van de duurste kamers, met rivierzicht. We troosten ons met de gedachte dat het inclusief ontbijt morgenochtend, op de 6e verdieping, met uitzicht op de Mekong is.
Na een kop koffie en een douche lopen we wat door het stadje. Enorm veel kramen langs de boulevard, eigenlijk zoveel dat je nauwelijks nog van een boulevard kunt spreken. En een ondergrondse markt in Indo Chinese stijl. Wat betekent dat het er vol ligt met prullaria van Chinese komaf, dan weet je het wel.
Angelique heeft het al een paar weken over een broek kopen, en dat moet vandaag gebeuren. Huub en ik lopen dus alleen wat verder en we spreken later af bij het hotel. De broekenjacht is geslaagd, om dit te vieren nemen we een tuk-tuk naar de avondmarkt waar we avondeten scoren.
Deze avondmarkt bestaat voor 90% uit eetkraampjes. We stellen ons eigen menu samen door allerlei hapjes bij elkaar te kopen zodat aan het eind van de markt het volgende in onze tas zit:
- Bãhn dah (soort Vietnamese pizza)
- Gestoofde maïs
- Omelet
- Gebakken paddenstoelen schotel met rijst
- Khao Neeo Mamuang (kleefrijst met mango en kokosmelk)
 |
| De pizzabakker |
We nemen een tuk-tuk terug naar het hotel en stallen alles uit op een tafeltje op het balkon. Ziet er goed uit, een speciale vermelding verdient de plakrijst met mango, wat een ongelofelijk lekkere combinatie!
Als alles op is drinken we nog wat en kijken foto's met Huub. Totdat het bedtijd wordt, zonder mopperen kruipt hij rond 8 uur in bed en we horen 'm niet meer. Wij nemen koffie en thee op het balkon en sluiten de dag op de gebruikelijke manier af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten