Mae Salong, rustdag 2 (20-12-2012)

Helaas is dit de dag dat de lader van de netbook het definitief begaf...

Zal wel even stil blijven hier, we zoeken een vervanger.

Groet uit Mae Salong!

Update (21-12-2012):

We arriveren in Mae Chang, ik stop uit nieuwsgierigheid de oplader nogmaals in een stopcantact en het lichtje brandt! Snappen doe ik het niet meer, een mannetje in Mae Salong had 'm doorgemeten en overleden verklaard. Ik hou het er op dat hij gereïncarneerd is als lader.

Onze tweede rustdag verliep ongeveer als de eerste, en zoals een rustdag hoort te verlopen. We zijn de dag begonnen met het aanschaffen van een zakje deegvingers op de markt, daarna ontbeten bij onze gastheer en ditmaal wel met verse koffie. Gegroeid en gebrand in Mae Salong.

Aan het eind van de ochtend de andere markt, aan de andere kant van het stadje, bezocht. Angelique scoort wat armbandjes en weet zoveel van de prijs af te bieden dat ik me vol van schaamte terugtrek. Afbieden en onderhandelen is niet mijn ding, het blijft me een onaangenaam gevoel geven.

Aka vrouw op de markt

We scoren ergens een Chinese lunch met rijst en roerbakgroenten en slenteren terug naar de bungalow. We willen deze middag ook een bezoekje brengen aan de Wat Santikhiri een hooggelegen tempel, maar wachten nog even tot de zon iets lager staat. Dat levert mooiere uitzichten op. Hebben we nog mooi even tijd om wat spelletjes te kaarten en een watermeloen naar binnen te werken.

Om bij de tempel te komen moet een trap van 780 treden beklommen worden, best een flinke hijs! Waar we bang voor zijn, dat Huub het opeens niet meer ziet zitten, gebeurt niet. Integendeel, hij heeft energie voor 10 en vliegt van links naar rechts en weer terug als we eenmaal boven zijn. Ook de terugweg gaat als een trein, Huub geeft geen krimp.

Na het stof en zweet van ons af te hebben gespoeld eten we 's avonds in een vrij Westers tentje een bord spaghetti. Op voorhand heb ik er niet veel zin in, mijn verwachtingen zijn niet bepaald hoog gespannen en ik eet het liefst uit de lokale keuken, maar ik moet toegeven dat ze een prima bord spaghetti met tomatensaus kunnen maken daar. En ook heerlijke lokale koffie kunnen zetten; ze verkopen ook bonen, 8 weken met een kilo bonen rondfietsen zie ik niet zitten, maar ik krijg het facebook adres van het meisje en ze belooft me een pak toe te sturen. Gaan we regelen!

Daarna nog even lezen en het bed in, morgen weer op de pedalen!

Panorama vanaf de tempel