Fang hot springs - Thaton (17-12-2012)

Bijtijds gewekt door een volop hoestende Huub, waarschijnlijk toch iets te lang in het zwembad gezeten in Chiang Dao. Of 's ochtends vroeg op de fiets een onverwachte verkoudheid opgelopen, we hopen maar dat het niet erger wordt.

Het ontbijt in het matige resort verloopt even chaotisch als het eten gisteravond. De toast met jam is opeens niet meer leverbaar dus nemen we rijst met gebakken ei. Het meisje haalt het ergens vandaan met haar brommertje en een uurtje later hebben we gegeten en zijn we klaar om naar de hot springs te gaan.

Inderdaad staan we binnen anderhalve kilometer in het park en al snel zien we veel leukere accommodatie dan die waar wij geslapen hebben. Nou ja, niks aan te doen, als je alles vooraf weet...

We parkeren de fietsen en wandelen een stukje naar de rivier waar Huub zijn favoriete bezigheid, steentjes in snelstromend water gooien, oppakt. Een stukje verderop is een groot veld met de verschillende hete bronnen, er loopt een mooi paadje doorheen zodat je alles goed kunt zien en ruiken. Toevallig zijn we ook nog getuige van een uitbarsting van de grote geiser die een enorme straal water en stoom wel 30 meter de lucht in spuit.

Aan het eind van de hot springs kun je baden in opgepompt mineraalwater (ik schat zo'n 40 graden) in mooi aangelegde bassins. Hier kunnen de beenspieren alvast herstellen van de inspanningen die nog geleverd moeten worden! Wel lekker, ondanks de waarschuwing dat je niet onder water mag springt Huub van het randje, glijdt uit op de gladde tegels en gaat kopje onder.

Na een minuut of 20 heb ik het wel gezien, we kleden ons om en pikken de bagage op. De afdaling naar Fang wordt ingezet en een half uurtje later rijden we het stadje binnen. Zoals verwacht veel bedrijvigheid en winkeltjes, maar we kunnen geen reden vinden hier lang te blijven. We kruisen de hoofdweg en pikken een rustig weggetje op parallel aan de grotere weg richting Mae Ai en Thaton.

Het is ook veel leuker om buiten de stad in een klein tentje een lunch te nemen. Angelique en ik bestellen een noedelsoepje, Huub wil fried rice. Heerlijk gegeten, rekening bedraagt 2 euro. Zoals wel vaker komt er ook nu een vlot Engels spreken Thai naar ons toe om te vragen waar we vandaan komen en waar we heen gaan. De mensen zijn heel geïnteresseerd en vriendelijk.

Erg aangenaam dat we vandaag, voorlopig voor het laatst, een vlakke etappe hebben. De kruissnelheid ligt rond de 22 km/u en zo vliegen de kilometers voorbij.

Op veel plaatsen is men druk bezig met het binnenhalen van het stro van de rijst, veel mensen roepen en zwaaien vanaf het land naar ons. Een vrolijke boel hier in Thailand!

Volgens de kaart moeten we het rustige weggetje na plusminus 18km verlaten, maar als we zover zijn is er geen afslag te vinden. Nog een paar kilometer verder gefietst, maar niets te zien. Omdraaien dan maar, we hebben vast iets gemist. Paar keer gevraagd aan locals, maar telkens blijkt het erg lastig om met handen en voeten te vragen waar de gezochte afslag is. En als je een Thai op de kaart laat kijken snappen ze er helemaal niets van. Lang niet iedereen hier kan namelijk lezen, laat staan kaartlezen.

We besluiten een verkoelend drankje te nemen en ontmoeten een groep Duitsers die met een Thaise gids aan het fietsen zijn. De gids legt ons uit hoe we moeten fietsen, en inderdaad vinden we al snel de aansluiting naar de hoofdweg en om half 4 knijpen we na 51km in de remmen bij het Apple resort in Thaton. Tijd voor een douche, drankje en relaxen.

Thaton

Voor we een restaurantje opzoeken klimmen we nog een stuk een heuvel op waar tegen een tempel in 9 verdiepingen is gebouwd. We lopen langs de 1e en 2e verdieping, en daarna hebben we meer zin in eten dan in nog 7 verdiepingen.

Een restaurantje is snel gevonden en zoals iedere avond wordt ook hier weer degelijk Thais eten gebracht. Voor Huub, die vandaag een hoestdag heeft en niet helemaal fit is, wordt het een tosti en wat frieten.

Morgen staat de eerste bergrit op het programma, maar een rustdag behoort ook tot de mogelijkheden. Vanavond leek de oplader van de netbook opeens de geest te hebben gegeven, en wilde ik een nieuwe zoeken in een grotere plaats hier vlakbij. Echter toen ik 'n een paar uur later nog eens probeerde ging het lampje weer aan. Ofwel die geeft binnenkort de geest, ofwel de netspanning hier is niet erg stabiel waardoor hij zichzelf uitschakelt.

En natuurlijk willen we morgen even kijken hoe Huub zich voelt voordat we beslissen om wel of niet de zware etappe naar Mae Salong in te zetten.

We zullen zien...