Huubs nachtritme is inmiddels weer
zoals we het van thuis kennen: meestal voor 7 uur wakker en dan
begint het onderhandelen of hij bij ons in bed mag. We weten het
altijd wel te rekken tot 7 uur, maar van slapen komt vanaf dat moment
natuurlijk niks meer.
Voordeel is wel dat we erg bijtijds
startklaar zijn. Zo ook vanochtend, na het uitstekende ontbijt zitten
we rond kwart voor 9 op de fiets en ik begin de gemaakte track op de
GPS te volgen. Mijn grenzeloos vertrouwen in de satellieten, gecombineerd met
het vroege tijdstip zorgen er echter voor dat ik een dikke lijn op
het GPS scherm verwar met de ingetekende track en zo rijden we de
eerste 2km de verkeerde kant op. Het richtingsgevoel van Angelique
had toen al een paar keer een signaal gegeven, maar dat werd door mij
de kop ingedrukt. Afijn, het is toch nog goed gekomen.
De kortste weg naar Chiang Saen, waar
we mogelijk een guesthouse zoeken, loopt over een rechte lijn op de
kaart. We vermoeden dat dit een grote en drukke weg is en dat blijkt
voor een deel juist. Groot is hij wel (6 baans), druk niet, maar wie
wil er nou 30km rechtdoor over de vluchtstrook fietsen? Wij niet, en
daarom hebben we gisteren al een alternatief op de GPS gezet. 8km
langer maar het loopt over rustige plattelandswegen, iets
zuidelijker.
 |
| Rubberplantage |
Onderweg vrijwel alleen akkerbouw. Veel
rijst, bananen en boomgaarden met onbekende vruchten. Maar ook
rubberplantages en maïs. Omdat de rijst al een tijd geleden geoogst
is zien we op heel wat plekken buffelachtige koeien grazen op de
achtergebleven stoppels.
Paar kleine heuveltjes komen we tegen,
eigenlijk de moeite niet en geen bedreiging voor het materiaal. We
schieten dan ook lekker op en bij het binnenrijden van Chiang Saen,
rond lunchtijd, hebben we al 40km gefietst. Dit is de plek waar we
een mijlpaal bereiken, voor ons ligt de machtige Mekong met
daarachter Laos. Langs de rivier vinden we een mooi lunchplekje waar
we rijst met roerbakgroenten scoren. Veel beweging op de rivier,
allemaal van die typische ranke boten die door het water lijken te
snijden.
 | ||
| Laden van een boot aan de kade in Chiang Saen |
Iets verderop zien we hoe zo'n boot
wordt geladen. Langs de stoep staan een paar vrachtwagens geparkeerd
en een hele groep mannen lopen telkens met balen van 50kg suiker op
hun rug van de truck naar het schip. Enorm karwei en een gekrioel van
dragers en vracht. De mens en de mier stonden voor mijn gevoel nog
nooit zo dicht bij elkaar.
Omdat het nog steeds vrij vroeg in de
middag is, en morgen een etappe wacht van ruim 60km willen we
eigenlijk graag nog een kilometer of 10 rijden. We weten dat 3km
verderop in Sop Kham accommodatie is, maar hoe het verderop is weten
we niet. Gokken is gevaarlijk, 10 km terug moeten fietsen is niet de
bedoeling.
Naar Sop Kham dan maar, waar de
accommodatie niet erg aantrekkelijk oogt. We pappen wat aan met
dorpelingen om te informeren naar hotelletjes verderop langs de
Mekong, maar de taalbarrière blijkt weer erg hoog. Iemand weet
ons duidelijk te maken dat we eens bij het klooster, de Wat Phra That
Pha Ngao, moeten vragen, dus fietsen we daar even heen. We verwachten
dat daar wel iemand Engels spreekt en ons verder kan helpen.
Een dame achter een balie brengt ons in
contact met een monnik die vertelt dat het klooster accommodatie
heeft voor gasten zoals wij en dat we daar gebruik van mogen maken.
Dat klinkt leuk, en we volgen hem naar de bungalow een stukje hoger
op een heuvel. Hij vraagt of we mee willen eten en belt de kok van
het klooster op om te zeggen dat er nog 3 extra gasten zijn.
Hartverwarmende ontvangst!
Na een koude douche, passend bij het
monnikenbestaan, lopen we nog niets hoger de heuvel op om een
tempeltje te bezoeken en vooral te genieten van het grandioze
uitzicht over de Mekong en de omgeving.
 |
| Panorama vanaf de tempel op de heuvel |
Rond 6 uur worden we verwacht in de
eetzaal die als we binnenkomen helemaal leeg is. Er staat een pan
rijst voor 50 man, en grote schalen ei en groenten. Schep maar op,
zegt de monnik. En dat is wat we doen... Onder het eten een leuk
gesprek met de monnik, over het leven als Boeddhist, zijn ambities en
natuurlijk onze reis.
Hij neemt ons nog mee naar een klein
kloostertje op het terrein wat in het donker prachtig kan worden
verlicht. Speciaal voor ons doet hij de verlichting aan, inderdaad
wordt het uit teakhout opgetrokken gebouwtje met een gouden portaal,
spectaculair belicht.
Van onze vriend de monnik lenen we een
grote zaklamp om bij het oplopen van de pikdonkere heuvel eventuele
slangen bijtijds te ontdekken. Het gaat allemaal goed, we kaarten nog
een paar spelletjes en stoppen Huub in bed.
Nemen nog een paar koppen thee, maken
een verslagje (uiteraard off line...) en lezen de dag ten einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten