De dag begint hetzelfde als die van
gisteren, rond kwart voor 6 begint een omroeper uit Laos met het
uitkramen van nieuwsberichten, reclame, volkslied, propaganda, het
kan van alles zijn maar het is vooral hard en ongewenst. Om kwart
voor 7 stopt het lawaai, maar dan is het kwaad al geschied en zijn we
wakker, en zie Huub maar eens terug in slaap te krijgen als ie wakker
is. No way!
Rond 8 uur naar een ontbijttentje voor
de dagelijkse portie toast met ei en jam. Nog wat tassen inpakken en
afscheid nemen van de aardige dame van ons guesthouse. In een
uiterste poging Huub een knuffel te geven grijpt ze hem vast maar
daar is ie niet van gediend. Sowieso heeft hij het niet zo op alle
Thaise aandacht, op deze benadering al helemaal niet.
Planning voor vandaag is een etappe van
40km tot een hotel in een klein dorpje. De eerste 20 kilometers
voeren weer prachtig langs de Mekong en gaan lichtjes op en neer.
Heel mooie uitzichten, we stoppen dan ook verschillende keren voor
een fotomomentje of gewoon even genieten van wat we zien. In een wat
groter dorp ontdekt Huub een speeltuin met fitness apparaten en wil
overal eens aan hangen of naar kijken. Blijkbaar probeert men de
ouderen fitter te krijgen door naast de speeltuin voor de kinderen
wat apparaten neer te zetten.
Naast de speeltuin bevindt zich een
eettentje waar we een goede Pad Thai naar binnen werken. Alleen zijn
de porties nogal klein dus laten we nog wat extra aanrukken. Pad Thai
hebben ze eigenlijk overal en bestaat uit gebakken noedels, groenten
en ei. Er kan ook vlees in, maar dat slaan we maar af. En natuurlijk
een limoentje erbij om erover uit te knijpen.
Na 40km komen we in het dorp met het
hotel, maar dit blijkt nu een dorp te zijn zónder hotel. Wat nu...?
Eigenlijk is de enige optie nog 18km verder fietsen tot in Pha Tang,
waar diverse guesthouses zijn. Die 18km is het probleem niet, wel dat
in de laatste 10km ongeveer 1000m geklommen moet worden aangezien het
dorpje op 1375m hoogte ligt. Dit trekken we niet, geen beginnen aan
met bepakte fietsen en tandem.
Oplossing is simpel, we fietsen tot het
punt waar het niet meer gaat en liften naar boven. Fietsen in een
busje en we knetteren omhoog. Regelmatig moet het gevaarte terug naar
de eerste versnelling, ongelofelijk steil deze weg. Gemiddeld is hij
bijna 10%, maar als je ziet dat er vlakke stukken in zitten dan mag
je aannemen dat het hier en daar echt boven de 20% gaat.
Zo arriveren we rond 4 uur boven in het
dorpje waar we ons intrek nemen in een ongezellig guesthouse; je bent
moe en je moet wat! Wel een goede douche en een prima Chinees
restaurantje vlakbij. En zodra de chagrijnige eigenaresse uit beeld
is valt het eigenlijk allemaal erg mee. Wel koud op deze hoogte!
Het eten smaakt prima, we stoppen Huub
op tijd in zijn bed en nemen nog wat koffie, thee en leesvoer tot
ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten