Phang Nga, rustdag (03-02-2013)

Een onverwachte rustdag, eigenlijk hadden we vandaag de ferry willen nemen naar Koh Yao Noi, maar het blijkt vandaag zondag te zijn, de enige dag waarop de ferries vanuit dit plaatsje niet uitvaren. Alternatief is om een bus naar het 80 kilometer verderop gelegen Krabi te nemen waar vandaan wel boten vertrekken. Dat voert toch iets te ver, zo blijven we bezig. Bovendien, Phang Nga ligt aan de gelijknamige baai die ook heel wat te bieden heeft.

Dus besluiten we tijdens het ontbijt om ons aan te sluiten bij een toer door de baai. Het besluit wordt snel genomen aangezien we een half uur voor het vertrek zitten te ontbijten. Gelukkig is het ontbijt niet al te omvangrijk zodat we mooi op tijd bij Mr Kean staan, de lokale touroperator.

De toer doet verschillende highlights aan en eindigt in een Moslim vissersdoprje wat op palen tegen een eiland is aangebouwd. Voor een habbekrats extra kun je hier ook overnachten als je dat wilt. Dat lijkt ons wel wat, het klinkt goed om in zo'n afgelegen dorpje op palen te kunnen overnachten. We stellen ons rust en mooie uitzichten op zee voor, wie wil dat niet?

Een hulpje van Mr Kean brengt ons in een taxietje die zo versleten is dat je door de bodem de straat kunt zien, naar de pier. Het duurt even, en net als we beginnen te twijfelen aan de betrouwbaarheid van Mr Kean vertrekt de boot. Er moest blijkbaar nog gewacht worden op 2 Duitse mensen.

Mangrovebossen

Het eerste stuk varen we langs uitgestrekte mangrovebossen. Ik heb dat nog nooit gezien, verbazingwekkend hoe ze in leven blijven terwijl hun wortels in de lucht lijken te hangen. Hier en daar een kanaaltje of baaitje zorgt voor een prachtige exotische aanblik. We komen langs een klein paaldorpje waar kinderen spelen met een oud bootje en wat grotere kinderen een vissersboot proberen te parkeren. Ziet er allemaal erg eenvoudig, tegen het armoedige aan, uit.

Een van de trekpleisters in de Phan Nga baai is absoluut Khao Ping Kan, oftewel James Bond eiland omdat er opnames zijn gemaakt voor The man with the golden gun. Ook onze boot koerst nu af op dit eiland. Het is hier absolute tourist madness: speedboten, catamaran, alles, longtails of rondvaartboten, het ligt allemaal afgemeerd aan en rond het eiland.

Ko Tapu

Onze boot past er nog wel tussen, zo'n longtail varen ze gewoon rustig op het strand en daar ligt ie. We wandelen het eiland op en zien al snel een mensenmassa zich verdringen om op de foto te gaan met op de achtergrond de prachtige rots Ko Tapu. Wij dringen niet, wachten gewoon 5 minuten en dan kun je rustig een fotootje maken. Opvallend veel Russische toeristen hier trouwens.

Na het 007 eiland verlaten te hebben koersen we naar een minuscuul eilandje in de baai met een hele mooie grot. Achterin de grot is een heel mooi doorkijkje op een soort lagune in de bergen op het eilandje. Je zou het in je fantasie misschien zo ontwerpen, maar hier bestaat het echt.

Zodra we de grotten verlaten komen er bakken fried rice uit een kist. We dachten al dat het taxi mannetje iets aan het inladen was bij een kraam vanochtend, nu weten we wat. Smaakt prima zo op een rustig varend bootje.

Onze volgende aanlegplek, de bakken fried rice en het watermeloen toetje zijn net op, is een ministrandje op een mini eilandje. Tijd om te relaxen, tijd om te zwemmen. De Thai weten het altijd zo te plannen dat je eerst flink wat lekker eten voorgeschoteld krijgt en daarna mag gaan zwemmen. Schijnt hier gezond te zijn.
Nou gaan we hier ook geen fanatieke open water zwemwedstrijd houden, dat geploeter van ons kan denk ik ook met een volle maag wel. Zo zullen de Thai er ook wel over denken.

De laatste aanlegplek is het vissersdorp. Wij brengen hier direct onze bagage naar de kamer en checken in. Onderaan het foldertje van Mr Kean staat 'new accommodation', nou, die moet denk ik nog gebouwd worden. We worden in een bloedheet kamertje gestopt wat vol staat met één driepersoonsbed. De muren zijn dun als papier en we vermoeden dat dit kamertje het begin van het vissersdorp was. Maar afijn, doorgewinterde reizigers dat we zijn klagen we niet, nemen een 'handy douche' en gaan het dorpje verkennen. Voor degenen die het niet weten, een 'handy douche' wil zeggen dat je een bakje schept uit een ton koud water en dat over je heen gooit.

Vanaf het water bekeken zag het dorpje er best klein uit. Dat is het natuurlijk ook, maar als je over de paadjes tussen de huizen op palen doorloopt lijkt het helemaal niet zo klein. We kijken even naar de bouw van de nieuwe moskee, nemen een bananen roti en een ijsje. Het is het ene kraampje met toeristische prullaria na het andere, ongetwijfeld brengt dit meer geld in het laatje dan de traditionele visserij.

Het eten, opgediend in een enorm maar leeg restaurant aan het water, is geweldig. Soep vooraf, gefrituurde groenten, rijst en twee schalen met op verschillende wijze gebakken groente. Wat een luxe!

Het is inmiddels donker geworden en we hebben niet veel meer te doen. Ik lees nog wat maar als mijn ogen tot drie keer toe dichtvallen leg ik mijn boek weg en val, ondanks de warmte, snel in slaap.