Khao Sok, rustdag 2 (01-02-2013)

Om 7 uur wakker geworden van de wekker, vandaag hebben we ons aangemeld om mee te gaan met een toer over Chiaw Lan, het grote stuwmeer, in het natuurpark en het vertrek is om half 9. Als we goed genoeg wakker zijn om op te staan beginnen we zoals vrijwel altijd met ontbijt. Havermout, toast, ei, pannenkoek, koffie en thee verschijnt op tafel en wij ruimen alles op.

Rond half 9 komt de gids aangelopen en de groep, behalve ons bestaande uit nog 2 Nederlanders en 3 Duitsers, klimt in een pick-up voor de eerste 60 kilometer per auto naar de enorme Ratchaprapha dam. Deze dam is in 1982 geopend om aan de groeiende energiebehoefte te kunnen voldoen. Het stuwmeer wat daarbij ontstaan is, is uiteraard niets anders dan een een paar ondergelopen dalen maar wel met een omvang van 165 vierkante kilometer, enorm groot dus. Uiteraard bevonden zich in het nu ondergelopen gebied ook een paar dorpjes, de ca. 1000 inwoners zijn allemaal netjes elders gehuisvest.

Longtailboten wachten op toeristen

Aangekomen bij het meer stappen we op een longtailboot voor een tochtje van een klein uur naar een drijvend restaurant waar we onze lunch bestellen. Onderweg wordt een paar keer stapvoets langs het prachtige karstgebergte gevaren, echt onwaarschijnlijk hoe mooi de rotsen hier uit het meer opdoemen. Zo leidt vernietiging van een stuk leefbare aarde ten bate van een waterkrachtcentrale wel weer tot iets spectaculair moois.

De bestelling van de lunch wordt door de Thaise gids naar het restaurant geroepen en wij varen door om een kwartiertje verderop aan land te gaan. Vanaf hier is het 2 kilometer lopen over een bergrug tot bij een prachtige lagune waar een bamboevlot ligt te wachten om ons verder te vervoeren. Weliswaar een gemotoriseerd vlot, maar prachtig gemaakt van bamboe.

Het vlot meert af onder een grot die pas ontdekt is toen het meer ontstaan is. Voorheen lag deze grot hoog en onbereikbaar in de bergen, na 1982 was de ingang opeens per boot te bereiken. In de grot bevindt zich een heel mooie verzameling stalagmieten en stalactieten die nog steeds groeien. Heel spectaculair hoe dit allemaal in een grot is te zien. Om te laten zien wat echt donker is doet de gids even zijn lantaarn uit, aardedonker.

We leggen de heenweg nu in omgekeerde volgorde af, tot we bij het restaurant zijn om te eten. Fantastisch verzorgd, met rijst, omelet, groenten, vis, groene curry verschijnt er voor ieder wat wils op tafel. Het is ondertussen bijna 2 uur, en iedereen had behoorlijke trek.

Even uitbuiken, maar heel lang krijgen we hier niet de tijd voor. Bij het restaurant liggen namelijk kano's die we mogen gebruiken en Huub heeft daar wel oren naar. Dus hijsen we ons met z'n drieën in een kano, Huub een te grote zwemvest aan, en peddelen het meer op. Aan de andere kant zien we een dode boom boven water uitsteken met daarachter een klein grotje. Dat is natuurlijk een mooi mikpunt en dus peddelen we dwars het 80 meter diepe meer over.

Aan de andere kant even met de punt van de kano in de grot en dan keren we, terug naar het restaurant. Nu merken we pas dat er best een flinke wind zit, even de armen stil en het lijkt wel of we terug gedreven worden. Hmmm, peddelen dus. De overkant lijkt echter niet echt dichterbij te komen, heel even bekruipt me de gedachte dat ze ons met een longtail zullen moeten komen redden.

Gelukkig gaan we toch wel zodanig vooruit dat we in de beschutting van een eiland terechtkomen, vanaf dat moment gaat het gelukkig gemakkelijker en komt de kant snel dichterbij. Maar ik voel het wel in mijn rug, buikspieren en armen dat dit iets is wat ik niet eerder heb gedaan.

Na het kanotochtje duiken we nog even het meer in, ondanks dat het zo diep is is het water verrassend warm. Natuurlijk kunnen we nergens staan, maar Huub kan met zijn vlindertjes wat rondzwemmen en aan de kant hangen. Prachtig zwemplekje!

Het is inmiddels half 4 en dat was de afgesproken tijd om terug te varen naar de dam. Ook nu voelen we de stevige wind over het water waaien, zeker in de snelle longtailboot zorgt dit voor een aangename verkoeling. Na een minuut of 50 komt de steiger bij de dam in zicht en niet veel later staan we op het vasteland. Met een ijsje in de hand beginnen we aan de laatste 60km per auto, terug naar de lodge.

Kwart voor 6 zijn we terug bij Khao Sok, de toer was met 1500 Baht pp niet heel goedkoop (naar Thaise begrippen) maar zijn geld zeker waard, echt heel mooi om een dagje op en om het meer te vertoeven.

Voordat we gaan eten eerst even douchen, eerst ik en daarna die andere twee. Huub is nogal in een wilde bui en speelt 'glibbertje' op de gladde tegels in de douche. Tot hij opeens omver glibbert en met zijn oorschelp op een scherpe rand valt. Iedereen schrikken natuurlijk, waarbij Huub dat het hardst laat merken. Maar het ziet er niet best uit, een flinke snee aan de bovenkant van de oorschelp. We maken het een beetje schoon en zien dan duidelijk dat hier iets mee moet gebeuren, hier moet een specialist naar kijken want dit moet waarschijnlijk gehecht worden.

In plaats van lekker te gaan eten en wat te kletsen met de andere fietsende Nederlanders uit de toergroep, vragen we bij de receptie waar de dichtstbijzijnde eerste hulp post is en hoe we daar geraken. Een taxi is zo geregeld, het ziekenhuis is 40 kilometer verderop. Onderweg merkt de taxichauffeur op dat Huub duidelijk niets aan zijn mond mankeert, hij kletst de oren van ons hoofd.... Rond half 8 zijn we in het ziekenhuis waar eerst wat papieren moeten worden ingevuld, dan nog even wachten waarna een aardige Thaise verpleegster Huub komt halen en hij op een bed moet gaan liggen. Inderdaad, moet gehecht worden. Maar eerst een verdoving, toen het woord 'prikje' viel had hij het wel al door en was not amused. Gelukkig kunnen wij hem wat troosten waardoor die spuiten er uiteindelijk toch ingaan. Vervolgens zitten de 5 hechtingen er snel in en krijgen we nog wat instructies en antibiotica en een pijnbestrijder mee. Contant afrekenen, voor de medicijnen en het hechten moeten we 570 Baht (iets minder dan 15 euro) betalen. Stel dat het een litteken blijft is het toch een mooi aandenken aan deze Thailandreis, stukken goedkoper dan een tattoe!

Op de terugweg stoppen we even bij de 7-11, we hebben nog steeds niet gegeten en daar gaan we iets aan doen. Huub eet als een delver en heeft ook alweer volop praatjes. Het zal wel goed komen, laten we hopen dat de hechtingen er over 5 dagen net zo gemakkelijk uitgaan.

Huub uiteindelijk om 10 uur in bed, wij een half uur later en net zo gesloopt! Het was me het dagje wel.