Phang Nga - Phuket (04-02-2013)

We hadden verwacht bij zonsopgang gewekt te worden door startende vissersbootjes, maar niks hoor. En niet dat we nou zo vast geslapen hebben, maar het zijn hier duidelijk geen 'voor dag en dauw' vissers. Dit terwijl ik mij uit mijn korte carrière als sportvisser meen te herinneren dat ze 's ochtends juist goed bijten. Wellicht 's ochtends Nederlandse tijd...

Uitzicht vanaf de pier

Het ontbijt in het palendorp is het tegenovergestelde van het eten van gisteravond. Twee kleffe boterhammen met een paar eetlepels mierzoete jam, paar koppen lauwe oploskoffie en een deegvinger. Ik had er eigenlijk niet voor moeten gaan zitten. Na het ontbijt kijken we nog wat naar de prachtige ranke wedstrijd roeiboten die men aan het prepareren is voor de binnenkort te houden bootrace. Lang, smal, rank; ze gaan er wel met 20 man inzitten!

De boot terug naar Phang Nga zou rond 9 uur langskomen om ons op te pikken, maar om kwart voor 9 komt er al een longtail met locals langs gevaren die allemaal iets in Phang Nga moeten gaan doen. Goed dat we dit even horen, we spoeden ons naar de steiger en nemen de laatste 3 plaatsen in.

De laatste twee dagen heb ik wat last van wat tintelingen in mijn vingertoppen en af en toe wat druk op mijn borst. Heb dat eerder gehad en weet dus wat er van kan komen. Om mezelf -hopelijk- gerust te laten stellen besluiten we even langs de medische post in Phang Nga te gaan waar ik mijn verhaal aan de dienstdoende arts voorleg. Die knikt, en knikt, en knikt, maar begrijpt er volgens mij niet veel van. Zijn Engels is toch te gebrekkig. Gelukkig hebben we dan Google nog, ik kan hem laten zien welke bloedverdunners ik gebruikte en dat was blijkbaar de ontbrekende schakel. Hij kan niet veel voor me doen, en al helemaal geen advies geven. Wil ik dat wel dan zit er maar één ding op, en dat is zijn advies, naar het Phuket Bangkok hospitaal gaan in Phuket.

Wachtruimte in de medische post in Phang Nga

Hmmm, dat laatste heb ik niet veel zin in. Aan de andere kant, om nou op allerlei kleine eilandjes te gaan zitten en niet helemaal gerust te zijn over je gezondheid wil ik ook niet en zo ver is Phuket ook weer niet van hier. Dus besluiten we de reisroute naar de eilanden aan te passen; we fietsen naar het busstation en nemen de bus naar Phuket. Vanaf daar gaan er ook boten naar Koh Yao, dus als het een beetje opschiet zitten we vanmiddag nog op het eiland.

Als we in Phuket uit de bus stappen kost het een paar keer vragen voordat we het ziekenhuis hebben gevonden. Daarna worden we snel en vakkundig geholpen. Inschrijven, intake met wat standaard zaken als bloeddruk, temperatuur, zuurstofgehalte en gewicht zijn zo gepiept. Nog wat vragen, nog een ECG en er is direct een specialist die tijd heeft.

Op een gegeven moment vraagt de arts of ik de laatste tijd iets zwaars heb getild. Huub wil natuurlijk weten wat ie vraagt en zodra Angelique het vertaald heeft zegt Huub "Ja, een boot".

Helpen draaien van de wedstrijdboot voor de jaarlijkse bootrace

Alle testen zijn goed, hoef me nergens zorgen over te maken en voor alles waar ik last van heb krijg ik een pilletje of een spray mee. De arts vermoed dat het een verkrampte spier is en geeft daar ook medicatie op af. Samen met Huub zijn antibioticum kunnen we nu wel een aparte fietstas inrichten voor de medicatie.

Een hele ervaring, zo'n groot Thais ziekenhuis. Zodra we binnenstappen komt er een gastvrouw op je af die je gegevens opneemt. Vervolgens wordt het steeds een stapje technischer totdat je eindigt bij een specialist. Wellicht krijg je als buitenlander hier en daar voorrang, maar ik ben onder de indruk van hoe snel het allemaal gaat. Wachttijden van een uur voor een bezoek op afspraak lijken hier uit den boze.

Afijn, rond half 4 staan we alweer buiten en gaan op zoek naar de pier waar de boot naar Koh Yao vertrekt. Na een kilometer of 5 fietsen hebben we die inderdaad gevonden, en de boot vertrekt om 5 uur. Da's mooi, het is pas half 5. Minder mooi is dat het een speedboot is en daar kunnen geen fietsen op. Hmmm, toch maar een hotelletje zoeken in Phuket dan. Nou zijn er moeilijkere opdrachten te verzinnen, wel slagen wij er twee keer in bij een hotel binnen te stappen dat vol is.

Mooi straatje in het oude Phuket

Na een verkwikkende douche zoeken we een eettentje op en laten het goed smaken. Helaas geen eilandje vandaag, maar morgen om half 9 zitten we op de boot! Welterusten.

Update 5 februari vanaf Koh Yao: De pijn is weg, net als de tintelingen. Wellicht heb ik me dit keer iets te snel zorgen gemaakt... Vandaag lekker gefietst en gezwommen, maar daarover later meer.