Koh Yao Yai – Koh Lanta (08-02-2013)

Een vroege start vandaag, al zal het voor de meeste lezers van dit blog lijken alsof dat iedere dag zo is. Vandaag fietsen we kwart voor 7 het resort af, op weg naar de ferry die ons naar Krabi brengt. Ontbijten doen we met wat overblijfsels van het fruit en een komkommer die we op aanraden van Huub hebben gekocht. Het is niet veel, maar het is voldoende om de eerste 7 kilometer naar de ferry op te rijden. Daarna zien we wel verder.

Mooi op tijd bij de ferry, het is nog niet heel druk maar de bedrijvigheid neemt snel toe. Naast onze boot wordt een ferry naar Phuket geladen waar men ook druk mee is. Er gaan veel lege jerrycans aan boord, brandstof hebben ze hier broodnodig voor alle scootertjes. Maar ook veel koelboxen, waarschijnlijk met vis gevangen om het eiland, en grote zakken met kleine gedroogde visjes.

De ferry's zijn niet heel groot, zo´n meter of 20 lang, maar er gaan (moeten) een hele hoop mensen op. En hun bagage, en dan zijn er ook nog een paar malloten die fietsen bij zich hebben. Alle passagiers moeten onderin de boot of op het voordek, de spullen gaan allemaal op het bovendek. Zo liggen onze fietsen mooi strak tussen de zakken vis.

Het uurtje varen is best lekker, met de wind door de haren op het voordek. Zoals altijd is een hemdje wel voldoende, het wordt weer een hete dag. De boot is helaas, maar we hadden niet anders verwacht, te laat vertrokken. Meestal niet erg, maar nu moeten we na het uur varen nog ruim 30 kilometer fietsen vanaf Tha Lan naar Krabi town waar de ferry naar Koh Lanta vertrekt. En hoe meer vertraging die boot heeft, hoe minder tijd we daar voor hebben.

De pier in Tha Lan

Na het uitladen van de boot, de fietsen komen er als laatste af, blijken we nog exact 2 uur te hebben voor de 31 kilometer. Dat is te doen, en vol goede moed beginnen we aan deze klus. De track op de herstelde GPS stuurt ons na een kilometer of 5 rechtsaf een kleiner weggetje in, ik heb namelijk zorgvuldig de kortste weg uitgezocht,en al na 500 meter houdt het asfalt op en begint het grindpad onbedaarlijk te klimmen en te dalen. We zeggen niets, maar denken hetzelfde: “als dit nog lang zo doorgaat kunnen we straks misschien nog naar de ferry zwaaien”.

Gelukkig wordt de weg snel wat vlakker en omdat de ondergrond van grind prima ligt, kunnen we toch een aardige snelheid aanhouden. Er gloort weer hoop. Zeker als het asfalt weer terugkeert en ik zie dat we bij het opdraaien van de grote weg (de '4') voor de laatste 12 kilometer nog 55 minuten hebben. Met de aanwijzingen van de GPS rijden we in één keer goed naar de terminal waar we een kaartje kopen en vervolgens nog 3 kwartier moeten wachten omdat de boot pas om half 12 vertrekt. Lekker is dat, rijden we over een van de mooiste trajecten in Thailand, gunnen we onszelf geen tijd voor een fotootje omdat we in tijdnood menen te zijn, en klopt die hele dienstregeling van de boot niet. Bovendien gaat er ook nog een middagboot terwijl wij overal gelezen hebben dat die na de tsunami in 2004 is afgeschaft.

Hoe dan ook, om iets voor 12 uur vertrekt deze boot voor de tocht van 2 uur naar Koh Lanta. Na 1 uur wordt er gestopt bij Koh Jum, een kleiner eiland waar geen steiger is voor deze boot en alleen longtails vanaf het strand kunnen vertrekken. Zodra de boot in zicht is vertrekken die dan ook van een aantal stranden en komen als piratenbootjes op de ferry afgestormd. Ze leggen zich tegen de ferry aan en wie naar Koh Jum wil mag van de ferry in een longtail stappen.

Overstappen voor Koh Jum

Rond 2 uur lopen we Koh Lanta op om na 5 meter bij het eerste restaurant te stoppen voor een lunch. Met al dat gefiets en gevaar van deze ochtend is er van eten nog niet veel gekomen, en dat voelt niet goed. Een uurtje later beginnen we aan de laatste 6 kilometer naar het guesthouse, Red Snapper, wat wordt gerund door een paar Nederlanders.

Het is wel even wennen aan Koh Lanta. Wij zijn dit toeristengeweld niet gewend, de 6 kilometer die we vandaag hier fietsen bestaan vrijwel alleen uit restaurantjes, resorts, guesthouses, karaoketenten en barretjes. En natuurlijk ook pizzeria's, German Bakery's, Zweedse ontbijtgelegenheden en noem maar op. Ik hoop dat zodra we in de zee liggen deze matige indruk van het eiland van ons af zal spoelen.

Vlak voor het guesthouse valt mijn oog op een soort privékliniek, aangezien vandaag Huub zijn hechtingen eruit mogen ga ik even vragen of ze dat willen doen. Dat is geen probleem en als ze de zaak bekeken hebben pakken ze schaar en pincet en trekken ze er uit. De eerste zit helaas een beetje vast aan de huid en is nogal pijnlijk om te verwijderen, we hebben er een hele klus aan om Huub te overtuigen dat de volgende wel mee zullen vallen. Enfin, 300 Baht (nog geen 8 euro) later verlaten we het kliniekje zonder hechtingen. Nog 1 dagje droge oren houden en dan mag Huub onbegrensd onder water.

Heel vriendelijke ontvangst, als we ons geïnstalleerd hebben en een colaatje hebben gedronken pakken we de zwemspullen en lopen het strand op. We zitten niet vlak aan het strand, maar met 3 minuten lopen ook weer niet heel ver er vandaan. Er zijn verschillende prachtige stranden op Koh Lanta, wij zitten aan Long Beach, één van de stranden met wat goedkopere accommodatie er omheen.

Ook hier een heerlijke watertemperatuur, wel iets kouder dan op Koh Yao. Maar we schatten dat het toch nog wel ruim 25 graden is, als je dit vergelijkt met hoe we soms staan te tobben om in Nederland in de zee te wennen aan het ijskoude water....

Na een uurtje zwemmen, liggen en in het zand spelen gaan we douchen en kiezen een tafeltje bij het restaurant van onze landgenoten. Die hebben zich toegelegd op de Spaanse keuken, dus eten we vanavond tapas! Beetje vreemd in Thailand, en je kunt hier zeker goedkoper eten, maar erg lekker.

Long beach op Koh Lanta

We doen nog even een paar boodschappen, stoppen Huub in bed, reserveren nog een paar nachtjes Koh Jum om de reis af te sluiten en lezen en schrijven nog wat. Daarna maar stil gaan liggen onder de ventilator en hopen dat we in slaap vallen. Ik denk dat het nu, om kwart over 11, nog ruim 30 graden is...