Geslapen als een blok en ik word dus vrolijk wakker. Op de planning vandaag staat een rustdag, maar in dit geval kun je die beter omschrijven als 'we slapen vanavond in hetzelfde huisje', een dag lang rusten en niets doen wil nooit zo lukken. Ik zie hier op dit kleine resort stelletjes hele dagen aan het strand liggen bakken, als de dag om is eten ze en de dag erna weer hetzelfde. Dat is niet onze definitie van een rustdag.
Nou zitten er op dit resort veel Duitsers, we hebben het idee dat die nogal gesteld zijn op rust, en niet zoals wij, en met ons vele landgenoten, iedere dag op willen vullen met een uitje of activiteit.
Onze eerste activiteit vandaag is het ontbijt. Eigenlijk willen we buiten het resort gaan ontbijten, i.t.t. de accommodatie is het eten hier nogal aan de prijs, maar als puntje bij paaltje komt halen we onze schouders op en accepteren de meerprijs van een paar Baht. Lekker, en lekker gemakkelijk!
 |
| Aan boord van de longtail richting 'Noi' |
Het is alweer een paar weken geleden dat we een was gedaan hebben, gelukkig heeft Angelique een paar kilometer van het resort een kleine wasserette gezien, voor 40 Baht per kilo wassen ze daar onze spullen. Ik verheug me nu al op een schone broek vanavond.
Het eiland waar we nu op zitten, Koh Yao Yai, heeft nog een kleiner broertje, Koh Yao Noi geheten, 'Noi' betekent klein, 'Yai' is groot. Koh Yao Noi is iets verder ontwikkeld dan Koh YaoYai, met meer restaurants, duikscholen, accommodatie, barretjes, etc. Echt toeristisch is het niet, maar in vergelijking met Koh YaoYai is het een stukje drukker.
Vandaag willen we een bezoekje brengen aan dit kleinere eilandje, ten noorden van het onze. Er loopt een weg van zo'n 25 kilometer helemaal om het eiland en dat lijkt ons erg interessant. Mooie bijkomstigheid is dat op Koh Yao Noi een ziekenhuis is waar ze hopelijk Huub zijn hechtingen kunnen verwijderen.
 |
| Vissersdorpje tussen de mangrovebossen op Koh Yao Noi |
We fietsen het resort af en rijden een kilometer of 5 tot de ferry. Nou ja, een dienstregeling is er niet, er hangt een groepje hangouderen rond de pier en als we vragen hoe we over kunnen varen komt er eentje overeind en neemt ons mee naar zijn longtail boot. Binnen 10 minuten staan we op het andere eilandje waar we beginnen met een mooie omweg te maken door en langs de rubberplantages. Wat een rust!
De volgende stop moet het ziekenhuis worden. Best groot voor zo'n eilandje, ik stap het eerste het beste gebouw in en wil Huub aanmelden. Dat kan niet, gebaart een vrouw en wijst naar een andere afdeling. Dan zie ik dat we ons in de kraamkliniek bevinden...
Op de andere afdeling gaat het vlotter, en een paar minuten later ligt hij op een tafel. Helaas zijn ze hier van mening dat hechtingen er minimaal 7 dagen in moeten zitten en geen 5. Ze maken het nog eens schoon en leggen er een nieuw verband op. Maar de hechtingen blijven zitten, helaas voor Huub die nu bij het zwemmen in zee nog steeds goed op moet letten. Wat natuurlijk niet gebeurt.
We pikken de route aan de westkant van het eiland op en rijden al spoedig door de mangrovebossen. Het is laag water dus de wortels zijn goed te zien. Even later gaan deze bossen over in naaldbomen, ik weet niet wat de specifieke benaming is van deze bomen maar ze dragen lange dunne naalden waarvan de meesten nu op de weg liggen. Mooi gezicht!
Na een kilometer of 6 steekt de weg het eiland over, van west naar oost. Dat is dus dwars op de richting van de heuvels, gevolg: er moet even stevig geklommen worden. Niet lang, maar wel steil. Puffend komen we boven en dalen in een mum van tijd af terug naar zeeniveau. Op het kaartje wat we hebben staat een pizzeria aangegeven, klinkt goed als lunchplek. Als we de pizzeria vinden lijkt deze open, er staan vuile borden op de tafels, maar er is niemand te zien. We lopen rond het huis en roepen wat Engelse en Thaise begroetingen maar niemand reageert. Jammer, geen pizza.
 |
| Mooi zwemplekje onderweg |
Gelukkig is een Thais tentje een paar kilometer verderop wel open en we bestellen een lunch. Was de ochtend nog bewolkt, inmiddels is de lucht opengetrokken en ik schat dat we wel aan de 35 graden zitten. Zonder wind, dus het voelt gewoon heet. Ideaal weer om nog even de zee in te springen, en dat doen we dan maar zodra we gegeten hebben. Het strand is een beetje rotsachtig maar dat mag de pret niet drukken.
We vervolgen onze tocht over het eiland, steeds de mooi slingerende weg volgend. Af en toe een doorkijkje op zee en best veel bebouwing met allerlei kleinschalige activiteiten. Veel rubberpersen, maar ook kleine toer organisators of massagesalons. Aan de pier aangekomen weer hetzelfde ritueel als vanochtend, en we worden voor 150 Baht naar Yai gebracht.
 |
| Laatste stukje wil Huub altijd zelf fietsen |
De tijd vliegt, het is alweer bijna 5 uur. Angelique fietst nog een stukje verder om de was op te halen terwijl Huub en Marc nog even de zee in springen. Vandaag nagenoeg geen wind, dus ook geen golven. Wel hetzelfde warme water waar het geen enkele moeite kost om 'er door' te gaan.
Na een half uurtje zwemmen gaan we douchen en bestellen wat eten in het restaurant. Huub neemt friet vandaag en krijgt een enorme portie, hij onderbreekt er zelfs het spel met de kano's voor.
Na het eten gaat Huub slapen en nemen wij nog een koffie en plannen nog wat voor de komende dagen. Het ziet er naar uit dat we er nog een dagje aan vastplakken op dit eiland; het heeft mooi strand, is betaalbaar en rustig. Wat wil een mens nog meer...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten